Ik wil het hier helder zeggen: in de politiek wil ik geen tante. Tantes heb ik al genoeg. En ik wil zeker geen oma die nog een laatste rondje macht wil voordat het leven klaar is. Ook wil ik geen vrouw omdat ze vrouw is, en geen man omdat hij man is. Dat is geen vooruitgang, dat is etiketten plakken op leeg bestuur.
Wat ik wil, is simpel en tegelijk zeldzaam: mensen met verstand, ruggengraat en visie om een land te draaien. Mensen die cijfers lezen vóór ze spreken. Die problemen oplossen zonder eerst hun familie, vrienden of partijgenoten te bellen.
Geen tjepotie-gedoe met “tante dit” en “oom dat”, geen slachtoffertaal, geen emotionele chantage.
Een land is geen familiefeest en geen reünie van gepensioneerde ego’s. Besturen vraagt discipline, kennis en moed om impopulaire beslissingen te nemen. Geef me leiders die werken, niet zeuren. Die bouwen, niet klagen. De rest mag gezellig thuisblijven bij de tantes.