Marinus Bee deed het niet onaardig als voorzitter van De Nationale Assemblée. Wetgeving is immers papier, debat en timing. Maar uitvoering is een ander balspel.
Zo verraste Bee, als minister van Binnenlandse Zaken, het land met de belofte: wint Natio van Guatemala, dan is de volgende dag een nationale vrije dag. Alsof bestuur een loterij is. Niemand begreep het — het bedrijfsleven al helemaal niet. Eerst afwachten, dan eventueel besluiten? Nee hoor, eerst roepen, dan uitleggen.
Daarna wees hij op “te veel adviseurs” bij Binnenlandse Zaken, zonder te vermelden dat die lijst vooral is gegroeid onder zijn voorgangers — die toevallig nog steeds in dezelfde coalitie zitten. Waarheid met voetnoten blijkt lastig.
En dan de jaarafsluiting. Dansen en feestvieren zouden niet passen bij de tijd. Even later: het gaat toch niet door. De afgelasting? Publieke opinie. Voor het onnavolgbare besluit bedankt Bee het publiek nog voor de “kritische begeleiding”. Besturen als crowdsourcing.
Aardig zijn is sympathiek. Maar een staatsapparaat vraagt meer dan goede bedoelingen en spontane aankondigingen. Het vraagt consistentie, timing en verantwoordelijkheid. Bestuur is geen dansvloer waar je pas stopt als het publiek boe roept.