Sinds de nieuwe regering haar intrede heeft gedaan, valt één ontwikkeling in het bijzonder op: het aanstellen van steeds meer werkgroepen en commissies. Waar veel burgers hoopten op duidelijke en zichtbare veranderingen, lijkt het erop dat beslissingen vaker worden doorgeschoven naar tijdelijke adviesgroepen. Dit leidt tot onduidelijkheid, vertraging en groeiende frustratie onder delen van de samenleving.
Hoewel werkgroepen in sommige gevallen nuttig kunnen zijn, bijvoorbeeld om bepaalde vraagstukken zorgvuldig te onderzoeken, ontstaat er nu bij velen het gevoel dat deze structuren te vaak worden ingezet. In plaats van knopen door te hakken en hervormingen door te voeren, worden vraagstukken opnieuw besproken door een volgende commissie. Hierdoor blijft daadwerkelijke uitvoering uit, terwijl problemen zich blijven opstapelen.
Een economist, die anoniem wil blijven, deelde zijn bezorgdheden met de redactie van Dagblad Suriname. Volgens hem is het patroon duidelijk zichtbaar. “Het lijkt alsof voor elk probleem een nieuwe werkgroep wordt gevormd, terwijl er al voldoende informatie en eerdere adviezen beschikbaar zijn. We verwachten verandering, geen stapelingen van rapporten”, aldus de deskundige. Hij geeft aan dat veel sectoren dringend behoefte hebben aan concrete maatregelen, niet aan extra overlegstructuren.
De economist benadrukt dat het steeds opnieuw vormen van commissies kostbaar en tijdrovend is. “Er gaat veel energie verloren aan vergaderen, terwijl het land juist snelle en doelgerichte actie nodig heeft. De samenleving wacht al te lang op verbeteringen in onder andere het onderwijs, de economie en de gezondheidszorg.”
Volgens hem ontstaat daardoor het beeld dat er meer wordt gepraat dan uitgevoerd.
Ook onder burgers groeit het gevoel dat de beloofde vernieuwing uitblijft. Veel mensen geven aan dat zij verandering willen voelen in hun dagelijks leven: betere voorzieningen, duidelijk beleid en zichtbare vooruitgang. Het steeds weer inzetten van nieuwe werkgroepen lijkt dit proces juist te vertragen.
De roep om transparantie en daadkracht wordt groter. De samenleving verwacht van de regering dat zij verantwoordelijkheid neemt, beslissingen durft te maken en daadwerkelijk uitvoering geeft aan haar plannen. Alleen dan kan het vertrouwen worden hersteld en kan Suriname de vooruitgang boeken waar zoveel burgers op wachten.