Toen God de mens schiep, zei Hij: ”Ga in vrede en leef in vrede met elkaar.” Een blik in het verleden laat echter zien dat de mens de wil van God niet heeft gerespecteerd. De wereld werd vaak geconfronteerd met mensen die probeerden om haat, tweedracht en destructie te zaaien. Volkeren werden tegen elkaar opgezet en uit elkaar gedreven. Hierdoor was er veel strijd die vaak gepaard ging met bloedvergieten. Enkelen moesten het zelfs met hun leven bekopen.
Gelukkig waren er altijd weer mensen bereid om zulke destructieve gedachten en handelingen een halt toe te roepen. Bijvoorbeeld Martin Luther King, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela gingen de strijd aan tegen het kwaad van apartheid. Iemand had het in zijn hoofd gehaald om het idee te lanceren dat mensen niet gelijkwaardig waren. Deze drie mannen bevochten deze mensonterende gedachten. Achteraf mogen we best concluderen dat hun strijd niet voor niets is geweest. Het kwaad werd verslagen.
We moeten echter de realiteit onder ogen zien. Het kwaad wordt telkens weer slechts tijdelijk verslagen. Het steekt altijd weer ergens de kop op. Dan zegeviert weer discriminatie, rassenhaat en bloedvergieten. De media laat regelmatig labiele figuren zien die proberen om mensen hun geest te vergiftigen met haat, ze aan te zetten tot geweld en bloedvergieten.
Desondanks moeten we blijven geloven dat God ons niet in de steek zal laten. Hij zal blijven aandringen op harmonie tussen al zijn kinderen. God werkt via mensen. Hij zal steeds weer een figuur naar voren schuiven om de strijd tegen dit kwaad aan te binden.
Dat dit kwaad zich ook in Suriname zou manifesteren, had niemand verwacht. Suriname is altijd bevolkt geweest door vele volkeren en allen hebben zich hier veilig gevoeld. We hebben altijd beseft dat we elkaar nodig hebben en hebben ons daarom altijd ingezet om in harmonie met elkaar te leven. Wat de een miste, werd door de ander aangevuld.
Er waren zelfs twee politieke leiders die de grondleggers waren van de verbroederingspolitiek, namelijk Pengel en Lachman. Ze riepen op tot assimilatie, één volk, wan pipel en dat lukte. De focus lag op het belang van saamhorigheid en het overstijgen van etnische verschillen voor het algemeen belang van het land. Het doel was om politieke en maatschappelijke stabiliteit te creëren door polarisatie te vermijden. Er was etnische samenwerking die de harmonie tussen de verschillende etnische groepen stimuleerde, zodat ze naast en met elkaar konden leven. Het was een manier om het respect tussen alle groepen te stimuleren. Daardoor was er politieke stabiliteit en economische vooruitgang. Zelfs met de opkomst van multi-etnische politieke partijen, werd het principe van verbroedering, nog steeds benadrukt om verdeeldheid te voorkomen.
Verbroederingspolitiek is een politiek die erop gericht is om bevolkingsgroepen te verbroederen en in harmonie met elkaar te laten samenleven, vaak door samenwerking en het benadrukken van eenheid en wederzijds respect. Het is een strategie om politieke en maatschappelijke stabiliteit te bevorderen en etniciteit niet te laten leiden tot verdeeldheid.
Dit principe van verbroedering moet in een tijd van wereldwijde polarisatie, juist omarmd worden om menselijk voortbestaan en maatschappelijke vrede te garanderen. Er moet naar gestreefd worden om bevolkingsgroepen in harmonie naast en met elkaar te laten samenleven. Daar Suriname wordt bevolkt door vele groepen, zou ons land hiervan een wandelend voorbeeld kunnen zijn.
Jammer genoeg staat er juist nu weer een labiele figuur op die aanzet tot verdeeldheid, haat en discriminatie, iemand die de verbroedering, de eenheid en harmonie kapot wil slaan. In het verleden was er altijd weer een barmhartige Samaritaan opgestaan die deze destructieve ideeën de kop in drukte.
Enkelen doen ook nu regelmatig een poging om dit kwaad te stoppen, zoals Wayne Telgt recent nog met zijn artikel, ‘Laten we ophouden!’ Wie zal net als Telgt ook een poging doen om Suriname te redden uit de klauwen van dit racistisch kwaad. Wie zal proberen om het volk te laten inzien dat we een natie zijn? Kortom, wie zal weer de verbroederingspolitiek laten herleven?
Als we weer tot verbroedering willen komen, zullen we eerst de wortel van het kwaad moeten verwijderen. Dat betekent dat we niet moeten haten, maar onze harten moeten openen voor elkaar, dat we moeten kijken naar elkaar en geen ras zien maar een medemens, een landgenoot, een Surinamer. Het betekent dat we elkaar met eerlijkheid moeten tegemoet treden. Politieke partijen zullen moeten stoppen om hun eigen achterban te bevoordelen met baantjes, met opleidingsplaatsen, met toekenning van opdrachten.
Velen zeggen dat het nooit meer goed komt met Suriname omdat de drang tot eigenbelang sterker is dan zich inzetten voor landsbelang. Nelson Mandela zei eens ‘it seems impossible, till it is done,’ dus moeten we niet opgeven, maar ons blijven inzetten om het onmogelijke voor elkaar te krijgen. Help je broeder om zijn boot te trekken dan zal jouw eigen boot ook de kust bereiken. Kortom laten we onze harten openen voor verbroedering! Wat is er mooier dan één natie te vormen en in harmonie samen te leven.
“We must learn to live together as brothers or we will perish together as fools.”(Martin Luther King)
Josta Vaseur