Vijftig jaar na onze Srefidensi staan we voor een pijnlijk eerlijke vraag: hebben wij werkelijk geleerd uit het verleden? De komende 25 jaar zullen dat bepalen. Want het verleden heeft ons niet verheven — niet omdat wij dat niet wilden, maar omdat het volk systematisch is uitgebuit.
Eerst door buitenlandse machten, later door een kleine groep Surinamers die dezelfde mechanismen grotendeels heeft voortgezet.
Deze lokale elite, verspreid over alle bevolkingsgroepen, heeft decennialang Ă©Ă©n ding gemeen gehad: het vasthouden van macht door het in stand houden van armoede, afhankelijkheid en verdeeldheid. Generaties groeiden op onder dezelfde namen, dezelfde families, dezelfde kleine kring van invloed. De labels veranderden, maar de dynamiek bleef.
Als we opnieuw falen in bestuurlijke verantwoordelijkheid, transparantie en rechtvaardigheid, komt de geschiedenis simpelweg terug — alleen met een andere verpakking. De vroegere kolonisatoren zullen dan terugkeren, dit keer niet met vlaggen of schepen, maar met glanzende presentaties. Ze zullen “investeerders” heten, maar met dezelfde agenda: maximale winst, minimale verantwoordelijkheid.
De komende kwart eeuw is dus geen jubileum, maar een examen. Slagen we erin het patroon te doorbreken, of schrijven we opnieuw dezelfde geschiedenis — alleen in moderne spelling?