Soms worden de meest dierbare herinneringen per ongeluk achtergelaten op de achterbank van een taxi. Zo ook die avond, toen een passagier gehaast uitstapte en zonder het te merken zijn vioolkist vergat. Voor de chauffeur leek het in eerste instantie een gewone verloren voorwerp, maar iets in de zorgvuldige vorm van de kist deed hem besluiten het instrument persoonlijk terug te brengen.
Toen de eigenaar de deur opende, verstijfde hij van schrik en opluchting tegelijk. Met tranen in zijn ogen nam hij de vioolkist aan en fluisterde: “U hebt mijn hart gered.”
Het bleek niet zomaar een instrument te zijn, maar de viool van zijn grootvader – een familie-erfstuk waarop generaties lang was gespeeld. Hij vertelde hoe zijn dochter onlangs haar eerste muziekles had gehad met ditzelfde instrument.
Voor de chauffeur was het een eenvoudig gebaar, maar voor de eigenaar betekende het de redding van een schat vol herinneringen en emoties. “Soms vervoeren wij meer dan mensen,” zei de chauffeur later tegen collega’s, “we dragen een stukje van hun verleden mee.”
Dit verhaal werd een herinnering die hij nooit meer zou vergeten: een bewijs dat kleine daden soms onschatbare waarde hebben.