Twee voortvluchtige verdachten, Denise S. uit Paramaribo en Claimond M. uit Rotterdam, zijn onlangs in Suriname gearresteerd. Opmerkelijk is dat er een beloning van €15.000 was uitgeloofd voor tips die tot hun aanhouding zouden leiden. De Surinaamse politie bevestigde hun arrestatie, maar liet in het midden of dit dankzij een tip kwam – en of de beloning ook werkelijk wordt uitgekeerd.
Het geval toont aan wat wereldwijd allang bewezen is: geld motiveert mensen om te praten. In de Verenigde Staten leidde de beloning van US$25 miljoen tot de dood van Osama bin Laden, en in Mexico werd drugskoning El Chapo Guzmán mede dankzij een tip met een miljoenen beloning opnieuw opgespoord.
Beloningen werken dus, vooral in landen waar angst of loyaliteit informatiestromen tegenhoudt.
In Suriname blijft het echter opvallend stil. Geen enkele beloning werd ooit uitgeloofd voor grote voortvluchtigen zoals ex-minister Gillmore Hoefdraad of de veroordeelde Desi Bouterse, die beiden wegens zware misdrijven voortvluchtig waren. De vraag dringt zich op: wil de Surinaamse justitie wel echt dat sommigen worden opgepakt?
Het uitblijven van beloningen kan wijzen op een gebrek aan politieke wil of angst voor wat arrestaties aan het licht zouden brengen. Belonen kost geld, maar zwijgen kost geloofwaardigheid. Wanneer het publiek merkt dat justitie niet alle middelen inzet om recht te doen, ondermijnt dat het vertrouwen in de rechtsstaat.
Misschien wordt het tijd dat Suriname leert: rechtvaardigheid mag niet afhankelijk zijn van wie het betreft.