De recente verklaring van president Jennifer Simons over de “succesvolle stap in schuldverlichting” klinkt bemoedigend, maar roept ook vragen op. De president benadrukte dat maanden van onderhandelingen hebben geleid tot verlichting van de schuldendruk, met name voor de jaren 2027 en 2028. Dat zou volgens haar ruimte creëren voor investeringen in onderwijs en gezondheidszorg — twee sectoren die dringend herstel behoeven.
Wat echter onduidelijk blijft, is de concrete omvang van de schuldherschikking. Hoeveel schuld is precies heronderhandeld, tegen welke rente, en welke crediteuren zijn betrokken? Zonder deze cijfers is het moeilijk te beoordelen of het om structurele verlichting gaat of slechts om tijdelijke ademruimte.
Ook is niet duidelijk of de vrijgekomen middelen effectief en transparant worden toegewezen aan onderwijs- en gezondheidsprojecten.
Financieel gezien is elke herschikking pas duurzaam als ze gepaard gaat met begrotingsdiscipline en economische groei. Suriname heeft in het verleden herhaaldelijk schuldverlichting gekregen zonder wezenlijke hervormingen in belastinginning, staatsuitgaven of productiecapaciteit.
De boodschap van samenwerking is terecht, maar voor echt vertrouwen is meer financiële openheid nodig. Zonder duidelijkheid over de voorwaarden, loopt het risico dat deze “succesvolle stap” vooral symbolisch blijft — een korte pauze in plaats van een structurele doorbraak.