Wat zich momenteel in het Caribisch gebied afspeelt, is meer dan een diplomatiek meningsverschil. De oplopende spanningen tussen de Verenigde Staten en Venezuela hebben de regio in een geopolitieke draaikolk gestort. En precies in het midden van dat spanningsveld bevindt zich Trinidad en Tobago — het logistieke hart voor Suriname’s maritieme handel.
Bijna alle zeevracht uit Panama, Colombia, Miami en andere internationale havens passeert via Port of Spain voordat het wordt overgeladen op kleinere schepen richting Paramaribo. Die route is cruciaal: zonder Trinidad valt Suriname’s importstroom grotendeels stil. Een oorlog zou deze maritieme corridor direct in gevaar brengen.
Kwetsbare handelslijnen en dreigende tekorten
Wanneer schepen niet meer veilig kunnen varen door de Golf van Paria of de Caribische Zee, worden rederijen gedwongen om langere, duurdere routes te kiezen — via Barbados of zelfs via Frans-Guyana. Dat betekent niet alleen vertragingen, maar ook hogere transportkosten.
Het gevolg: schaarste aan basisproducten, stijgende prijzen in de winkels, en druk op de Surinaamse inflatie die nu al hoog is.
“Een blokkade van Trinidad’s havens zou voor Suriname hetzelfde effect hebben als een zuurstofstop”, zegt een maritiem analist. “Onze economie ademt via de Caribische zee.”
Trinidad’s politieke gok: breuk met Caricom
Temidden van deze dreiging heeft premier Kamla Persad-Bissessar een gewaagde stap gezet. Ze kondigde aan dat Trinidad en Tobago een “realignment” van haar buitenlandse beleid zal doorvoeren — minder afhankelijk van de Caricom-gemeenschap, en meer gericht op samenwerking met machtige partners buiten de regio, zoals de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en India.
Volgens Persad-Bissessar is Caricom “niet langer een betrouwbare partner”. Die uitspraak sloeg in als een bom in de regio. Verschillende Caricom-leiders spraken hun verbazing uit over Trinidad’s afstand nemen van regionale solidariteit, juist nu collectieve diplomatie cruciaal is om escalatie te voorkomen.
De Venezolaanse reactie: olie, woede en sancties
De Venezolaanse Nationale Assemblee reageerde furieus: ze verklaarde premier Persad-Bissessar persona non grata en stemde voor het beëindigen van bilaterale energieafspraken tussen Caracas en Port of Spain. President Nicolás Maduro keurde dat besluit persoonlijk goed en sprak harde woorden:
“Wie zich schaart achter de imperialistische oorlogsmachine van Washington, keert de Cariben de rug toe.”
Deze woorden waren meer dan symboliek. Venezuela’s militaire vloot werd in verhoogde staat van paraatheid gebracht, en Amerikaanse oorlogsschepen zijn inmiddels actief in de Caribische Zee, officieel voor “antinarcotica-operaties” — maar de timing spreekt boekdelen.
De risico’s voor de regio en Suriname
Regionale veiligheidsexperts waarschuwen: deze situatie kan snel uit de hand lopen. “Wanneer president Maduro de uitspraken van Persad-Bissessar als een oorlogsverklaring bestempelt, dan is dat geen retoriek — het is een alarmsignaal”, zegt een veiligheidsanalist uit Georgetown.
Trinidad’s strategische olie- en gasinfrastructuur, inclusief raffinaderijen en LNG-terminals, worden gezien als kwetsbare doelen. Een aanval of blokkade daar zou catastrofale gevolgen hebben voor de hele regio. De handelslijnen tussen Trinidad en Suriname zouden in dagen droogvallen.
Daarmee dreigt ook Suriname — ongewild — onderdeel te worden van een conflict dat ver van Paramaribo lijkt, maar economisch en humanitair dodelijk dichtbij komt. Vluchtelingenstromen uit Venezuela, stijgende voedselprijzen, energieonzekerheid en maritieme risico’s zijn geen verre scenario’s, maar reële dreigingen.
Diplomatie boven bravoure
De geschiedenis leert dat Washington zelden vecht om zijn bondgenoten te beschermen — eerder om zijn eigen belangen te verdedigen. Trinidad’s openlijke steun aan de Amerikaanse militaire lijn is dan ook gevaarlijk naïef.
Door zich publiekelijk te distantiëren van Caricom, ondermijnt Port of Spain niet alleen regionale solidariteit, maar ook zijn eigen veiligheid.
Voor Suriname is dit een wake-upcall: economische afhankelijkheid van Ă©Ă©n logistieke partner is een strategisch risico. Het is tijd om alternatieve routes te onderzoeken via Cayenne, Barbados of zelfs Guyana, om te voorkomen dat Ă©Ă©n vonk in de Caribische Zee onze toevoerketen lamlegt.
In tijden van spanning is zwijgen soms krachtiger dan schreeuwen. Wat de regio nu nodig heeft, is niet meer vuur, maar diplomatie. Want Ă©Ă©n verkeerde uitspraak in Port of Spain kan uitmonden in een Caribische crisis waarvan de golven tot aan de Waterkant voelbaar zijn.