Als First Lady van de Verenigde Staten worstelde Michelle Obama met de uitdaging haar kleding zodanig te kiezen dat deze haar boodschap niet overschaduwde.
In een interview vertelt ze dat haar outfits nooit meer aandacht mochten krijgen dan wat ze te zeggen had. Ze vond het belangrijk herkenbaar te zijn en wilde dat vrouwen zich konden identificeren met haar, ongeacht ras of politieke overtuiging. De kledingkeuze werd dus een balans tussen stijl, representatie en sociale betekenis.
Obama zegt zich inmiddels comfortabeler te voelen in haar huid en minder bezorgd te zijn over hoe anderen haar zien.
Dit verhaal past in het traditionele beeld van publieke figuren die zorgvuldig omgaan met uiterlijk én boodschap iets wat de lezers terugbrengt naar de klassieke waarden van presentatie en verantwoordelijkheid.