Het journaal laat geregeld zien dat vele welvarende landen financiƫle hulp bieden aan arme landen. Velen, waaronder ik, zien dit als een mooi gebaar van empathie. Toen Trump de financiƫle hulp terugdraaide, volgden boze, verontwaardigde reacties. Echter hoe meer ik naar die beelden kijk op de televisie, hoe meer ik me afvraag of dit wel echt hulp is.
Ik zie mensen (bijv. in Nigeria) die dag in dag uit, in lange rijen staan te wachten om een voedselpakket te halen. Ze krijgen dat pakket, gaan naar huis en als het op is, staan ze weer in de rij. En ditzelfde ritueel blijft zich herhalen. Het zijn vooral vrouwen en kinderen die in die rijen staan.
De oorzaak van die armoede is meestal dat leiders zichzelf verrijken met de inkomstenbronnen van dat land, op grote voet leven en het arme volk laten verhongeren. Deze leiders zijn de wortels van het kwaad maar kijken, badend in luxe, rustig toe hoe andere landen geld geven om hun verarmde volk te helpen. Daardoor verandert de situatie niet.
Velen geven het op en vertrekken naar Europa om daar te worden verzorgd of om een kans te krijgen op een beter leven. Door deze instroom zijn vele Europese landen in de problemen geraakt. In eerste instantie was het volk van vele landen bereid om vluchtelingen op te vangen en te helpen. Maar vanaf ze er zelf onder lijden, zijn er vele protestacties, inclusief geweld. Door dit probleem zijn er zelfs enkele regeringen gevallen.
Dit is echter geen ver van mijn bed situatie. Ook in Suriname woekert dit proces al jarenlang. In plaats van de inkomstenbronnen te gebruiken voor de ontwikkeling van land en volk, hebben vele leiders zich verrijkt via onze inkomstenbronnen en van het land gestolen en zich grond toegeƫigend. Het arme volk blijft arm en afhankelijk en de rijken worden rijker. Gelukkig zijn we nog niet beland in die situatie van afhankelijk zijn van andere landen.
Een medemens helpen, is een mooi gebaar, maar ik ga me steeds meer afvragen of dit wel de juiste hulp is. De mensen raken eraan gewend, blijven hun handje ophouden, blijven in lange rijen staan, kortom ze blijven zich afhankelijk opstellen. En bij elke poging tot verandering reageren ze agressief, ze willen veilig in die afhankelijke positie blijven. Nog erger is dat ze geestelijk afstompen. Ze denken niet aan een toekomst of om zelf iets te doen. Deze mensen blijven kinderen produceren en hun kinderen het voorbeeld geven van āzich afhankelijk opstellenā. Dan houdt dit nooit op, dan blijft deze situatie zich voortzetten. Op zoān manier wordt de mensen niet geleerd om zelfredzaam te zijn. Trump heeft de hulpkranen dichtgedraaid. Dat heeft Europa wakker geschud. Europa maakt nu plannen om veel zelfstandiger te zijn. En dat moeten de arme landen, inclusief Suriname, ook gaan doen.
Dit fenomeen van zich afhankelijk opstellen speelt ook al jaren in Suriname. Het volk was gewend geraakt aan pakket en handje ophouden bij lanti. Toen Santokhi kwam heeft hij dit aangepakt. Hij bouwde de subsidies af en stopte dat pakketten gedoe. Het waren harde maatregelen, die als doel hadden om het volk te dwingen om zelfredzaam te zijn. Het probleem in al die landen en ook in Suriname is dat men het volk wilt helpen maar verkeerd bezig is. Alsmaar geven is geen hulp bieden, dat is meer mensen afhankelijk houden. Ook is het niet verstandig om al die hulpbehoevende mensen in een ander land te dumpen. Dat is jouw verantwoordelijkheid als leider en jouw problemen, afschuiven op een ander land.
Wie echt wil helpen kan het geld beter gebruiken om mogelijkheden voor die mensen in eigen land te creƫren. Ook voor Suriname is dat de oplossing. Creƫer werkgelegenheden voor het volk, geef ze goed onderwijs, maak ze geestelijk zelfdenkend, kortom stimuleer ze tot zelfredzaamheid en stel betere prioriteiten. Dit zal geen gemakkelijke klus worden in Suriname omdat het volk geen andere manier van leven kent. Hier is moed en doorzettingsvermogen voor nodig, maar ook het besef dat je de mensen die van het land stelen, zal moeten stoppen en aanpakken. Toen Santokhi het probeerde, is hij op allerlei manieren tegengewerkt en uitgescholden en nog steeds worden pogingen om corruptie en diefstal aan te pakken continu in de top tegen gehouden.
Mensen schoppen liever aan tegen degene die zich inzet voor verandering dan zich af te vragen waar de verandering goed voor is. Het volk wil in dat oude systeem van afhankelijk zijn en worden verzorgd blijven want dat is zo lekker gemakkelijk. Ze beseffen echter niet dat dat geen hulp is. Ook blijven ze blind voor de werkelijke aard van degene die ze voedt. Al die mensen die zich afhankelijk opstellen zullen altijd in angst leven want als die bron ophoudt te bestaan, zullen ze het plots zelf moeten doen en daar zijn ze niet op getraind. Vertrouw daarom op je eigen vleugels dan hoef je nooit bang te zijn. Mensen die afhankelijk zijn, zullen nooit de ware aard van de gever zien. Pas als je niet meer afhankelijk bent, zal je de persoon zien zoals hij echt is. Je kan beter mensen verliezen dan jezelf te verliezen door degene die je voedt blindelings te volgen.
āLearn to carry yourself on your own back, because people will drop you quicker than they picked you up.ā
Josta Vaseur