President Jennifer Geerlings-Simons benadrukt dat bosrijke landen — waaronder Suriname, Panama, Bhutan en Madagaskar — werken aan “een rechtvaardiger klimaatfinancieringssysteem” waarbij behoud van bossen gepaard gaat met “eerlijke compensatie”.
Zij waarschuwt echter dat instrumenten zoals schuld-voor-natuur-swaps (debt-for-nature swaps) en CO₂-kredieten complex kunnen zijn en “vaak de vorm aannemen van commerciële leningen”.
Deze stelling raakt twee kernpunten: (1) het erkent de noodzakelijkheid van vergoeding voor land- en bosbehoud — en daarmee ook van klimaatrechtvaardigheid — en (2) het waarschuwt voor de valkuilen van innovatieve financieringsinstrumenten.
Opmerkingen van een klimaat-expert
Volgens recente analyses zijn debt-for-nature of debt-for-climate swaps in theorie veelbelovend: ze kunnen schuldlast verlichten en tegelijk kapitaal vrijmaken voor natuur- en klimaatprojecten.
Maar de praktijk kent duidelijke beperkingen: de deals zijn vaak klein van schaal, lopen tegen hoge transactiekosten aan, vereisen strikte monitoring & verificatie en kunnen terechtkomen in commercieel kader waardoor de echte ‘relief’-component miskend wordt.
Daarom is de waarschuwing van Geerlings-Simons terecht: zonder een zorgvuldige opzet kunnen deze mechanismen landen in een situatie waarin landen hun schuldpositie niet wezenlijk verlichten, maar enkel anders structureren. Voor Suriname betekent dit dat behoud van bos niet alleen een technische en ecologische kwestie is, maar ook een politieke, financiële en institutionele uitdaging — waarbij transparantie, inclusie van gemeenschappen en betrouwbare compensatie-mechanismen essentieel zijn.
Conclusie
De uitspraak van de president combineert ambitie (rechtvaardige compensatie voor behoud) met realisme (waarschuwing voor instrumenten).
Voor Suriname en collega-boslanden ligt de opgave erin om financiering niet louter te zien als lening, maar als partnerschap — met heldere voorwaarden, stabiele compensatie en echte participatie. Op die manier kan bosbehoud uitgroeien tot een duurzaam economisch en ecologisch model, in plaats van een extra financiële last.