Nooit heeft een generatie zo ijverig gedocumenteerd dat ze zo weinig bereikt.
Ze filmen hun ontbijt, fotograferen hun sneakers, en posten hun twijfels met filosofische filters.
Maar vraag wat ze werkelijk willen in het leven, en je krijgt stilte — of een emoji.
Laila, zesentwintig, heeft duizend foto’s van zonsondergangen, maar geen herinnering aan de geur van de zee.
Ze zegt: “Ik leef in het moment,” terwijl ze datzelfde moment vastlegt voor later.
Later dat nooit komt.
We scrollen door andermans dromen, liken hun mislukkingen, en vergeten ondertussen dat de tijd geen filter kent.
De geschiedenis zal zich onze ‘stories’ herinneren — kort, glanzend, betekenisloos.
Want deze generatie schreef alles op, behalve wat echt belangrijk was.