Afgelopen week liet de minister van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT), Raymond Landveld, weten dat er plannen klaarliggen om het taxivervoer te ordenen, maar dat er voorrang wordt gegeven aan dringender zaken binnen de luchtvaart en de SLM. âOok de taxiâs vallen onder openbaar vervoer. Bestuurders moeten beseffen dat regels gelden zodra ze passagiers vervoeren. Er komt een passagiershandvest, net als in andere landen, met duidelijke rechten en plichtenâ, aldus de minister.
Losbandige âbendeâ
En ja, dat wordt tijd, regelgeving voor de lokale taxibranche. Immers, die taxiwereld hier is werkelijk een losbandige âbendeâ. Ja, er zijn een paar taxibedrijven die hun bedrijfsvoering redelijk op orde hebben. Zo rijden hun chauffeurs met taximeters. Ook hebben taxiâs van enkele bedrijven een nummer op de voorruit geplakt en zelfs een telefoonnummer dat gebeld kan worden wanneer een passagier een klacht heeft over een taxichauffeur.
Maar, ook onder de bekende taxibedrijven zijn er chauffeurs die kennelijk niet beseffen dat zij dienstverlenend zijn. Hoe vaak heeft een taxichauffeur niet luide muziek aan in de auto of zit hij onderuitgezakt en ook nog eens slecht gekleed achter het stuur, nonchalant eraan sturend en soms zelfs al pratend met een klant of vriendin of vrouw aan de telefoon?!
Samengeknepen billen
Ondergetekende is een regelmatige gebruiker van taxivervoer en maakt dan ook de meest bizarre zaken mee, zoals de hiervoor al aangehaalde zaken. Maar, hij heeft ook vaak met samengeknepen billen op de achterbank gezeten in een taxi die meer leek op een racewagen dan op een heuse taxi. Doodsangsten uitgestaan, hopende dat de taxichauffeur zonder âkleerscheurenâ een kruising over raced en de passagier veilig trillend en bevend op zijn bestemming arriveert.
Alles kraakt en piept
En tja, die zelfstandig rijdende taxichauffeurs, de zogenoemde straattaxiâs die vooral in het centrum van Paramaribo op hun buit wachten. Zij hebben schijt aan welke regelgeving dan ook. In veelal krakkemikkige autoâs, waaraan alles kraakt en piept en alle metertjes in het dashboard rood kleuren, dieprood, racen ze over âs lands wegen en tegen fikse ritprijzen.
âBoevenâ
Er zitten werkelijk âboevenâ onder deze wild-west chauffeurs. Zo durven ze ondergetekende, een al 15 jaren in dit mooie land wonende âbakraâ, extreem hoge ritprijzen te vragen vanuit het centrum van de stad naar de buurt Abrabroki. Normaal kost zoân ritje rond de SRD 120, maar er zijn straattaxichauffeurs die SRD 200 en zelfs veel meer durven te vragen. Tja, ze denken de bakra beet te kunnen nemen, maar weten niet dat die bakra geen toerist is en dus niet op de hoogte is van de ritprijzen, maar gewoon een ingezetene is van het land en dus de ritprijzen dondersgoed kent. Was dat even schrikken voor die wild-west taxichauffeur.
Ook kan het gebeuren dat zoân wild-west taxichauffeur bewust een omweg maakt om een hoge ritprijs te kunnen ârechtvaardigenâ. Maar, ook dat wordt door die bakra doorzien – die de route van het centrum naar Abrabroki goed kent – en zal de chauffeur de gevraagde ritprijs drastisch moeten verlagen.
Burgers moeten veilig in taxi kunnen stappen
Kortom, ondergetekende hoopt dat minister Landveld inziet dat ook een goed geordende taxibranche net zo van belang is als een goed functionerende nationale luchtvaartmaatschappij.
Er wordt al vele jaren slechts gesproken over ordening van de taxibranche, maar het moet nu eens niet bij woorden blijven. Kom snel met het zogenoemde âpassagiershandvestâ en maak als regering eindelijk eens een einde aan die ongereguleerde taxi wild-west en zorg ervoor dat burgers in een taxi kunnen stappen in de wetenschap dat zij op een correcte, veilige, en klantvriendelijke en betaalbare – door metergebruik – wijze, naar de eindbestemming worden gereden.
PK