Volgens politiek analisten is de Surinaamse politiek verworden tot een arena waar kritiek niet wordt verdragen maar afgestraft. “Wie kritiek levert, riskeert niet alleen persoonlijke aanvallen, maar ook economische uitsluiting”, zegt een lokale analist. “Binnen de regeringskringen worden posities en aanbestedingen vaak gebruikt als wapen tegen mensen die durven te spreken.”
Hij benadrukt dat deze cultuur diep geworteld is in een laag politiek bewustzijn. “Onze leiders verwarren macht met eer en zien tegenspraak als bedreiging, niet als kans voor groei.”
Sinds de periode van de militaire macht is de angst om te spreken alleen maar dieper geworden. De weinige kritische stemmen die overblijven, zijn inmiddels op leeftijd en worden zelden opgevolgd door jongeren.
Volgens de analist heeft dit een vernietigend effect op de democratische ontwikkeling. “Wanneer kritiek verdwijnt, verdwijnt ook innovatie en verantwoordelijkheid. Een land zonder debat verliest zijn moreel kompas.”
Hij besluit scherp: “Wie denkt dat er verschil is tussen de partijen, vergist zich. Ze zijn verschillend van kleur, maar niet van aard — allemaal verenigd in hun onverdraagzaamheid tegenover kritiek.”