Het openbaar vervoer in Suriname, beter bekend als de zogenoemde wilde bussen, kampt al jaren met structurele problemen. Dagelijks zijn er klachten over roekeloos rijgedrag en gevaarlijke verkeerssituaties, vooral in de stad. Maar achter die chaos schuilt ook een minder besproken oorzaak: het gebrek aan voldoende bushalten.
Buschauffeurs geven aan dat zij vaak geen andere keuze hebben dan te stoppen waar ruimte is om passagiers op te pikken of af te zetten. Toch worden ze daarvoor regelmatig beboet, omdat die plekken niet als officiële bushaltes gelden. Volgens de politie is dat terecht: haar taak is het handhaven van de Verkeerswet, niet het oplossen van infrastructurele tekortkomingen.
De kern van het probleem ligt dus niet bij de chauffeurs of de politie, maar bij de bevoegde instanties zoals Openbare Werken en het ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme (TCT). Zij zouden moeten zorgen voor voldoende en goed aangegeven bushalten, zodat chauffeurs veilig kunnen stoppen en het verkeer niet wordt gehinderd.
Tot die tijd blijft het openbaar vervoer een bron van frustratie — voor chauffeurs, passagiers én de politie.