Stichting Beheer Waterkant ASAP opzetten en amateurisme uit het raam
Onze uitgesproken hoop om een Waterkant te krijgen die aansluit bij internationale allures is niet uitgekomen. Het voldoet aan de bananen-republiek-standaarden van het Koffidjompoplein.
De mensen en de organisaties die belast zijn met het inrichten en organiseren en herorganiseren van Waterkant hebben geen mooie droom van dit gebied gehad. Ze hebben nooit in het buitenland op mooie promenades gelopen en daarbij direct gedacht aan Suriname. Als ze hebben gelopen, hebben ze niet gedacht aan Suriname, maar alleen aan hun eigen plezier van dat moment. Wij denken dat over enkele jaren Waterkant een kaal verwaarloosd gebied zal zijn, waar alle gras in de droogte zal zijn uitgestorven. En dan zeggen we foei aan alle landbouwdeskundigen die op LVV en Openbaar Groen rondlopen. Het gras zal zijn verdord en het zand dat vrijkomt zal komen te liggen op het geplaveide gedeelte. Het is dan geen mooi gebied meer en dan zal het gebied weer worden geoccupeerd.
Wat ook niet is uitgekomen is de kwaliteit van de restaurants. Het is een en al een gebroken plantage, het enige wat deugt daar is de Parbo Djogo, maar het was niet de bedoeling dat Waterkant een gebied zou worden om enkel en alleen te zuipen en bier te drinken. Anders wordt het geen gebied van toeristen maar Surinaamse zuiplappen die daar ‘de nacht breeken’.
We hebben een oplevering gehad van een deel van het te restaureren Waterkant. Een vluchtige blik leert dat het redelijk goed is opgezet. Alleen moeten we wel zeggen dat de aldaar aanwezige restaurants op een niveau zijn dat puur beneden het amateuristische is. Het is allemaal te primitief. De restaurants hebben niets te maken met toerisme, het zijn gewoon hosselaars die los en vast wat te eten en te drinken aanbieden. Er zijn totaal geen kwaliteitsstandaarden aanwezig. Een toerist zou op deze plek hooguit drinken kopen. Het culinair gedeelte is gericht op volksbuurten, niet op toeristen die cultuur van Suriname willen opsnuiven.
Er wordt vettig gebakken patat met kipnuggets en saucijsjes aangeboden aan het publiek. Wij vinden dat de eetstands de culinaire culturele diversiteit van Suriname moeten etaleren. Er moeten een creoolse Sranan kukru, een roti zaak, een warung en een Surinaamse chinees op de plek aanwezig zijn. Ook moet een eetzaak aanwezig zijn waar marron- en inheemse gerechten kunnen worden verkocht. Deze zaken moeten business wise worden begeleid, want van de laatste 2 categorieën is niet bekend dat commerciële eetgelegenheden op niveau worden uitgebaat.
Wij vinden dat TCT, althans het ministerie waaronder Waterkant valt, snel een beheersstructuur in elkaar moet zetten voor het beheer en het onderhoud van Waterkant en vooral de kwaliteitsbewaking. Een eerder gedane aanbeveling gaan we hierbij zeker herhalen. Het is gemakkelijk en snel om uit te werken.
Suriname heeft een boulevard nodig langs de kustbescherming die is aangelegd te Waterkant. Voordat de promenade is aangelegd moet nagegaan worden hoe hoog het water zal stijgen bij de verwachte zeespiegelstijging. Mogelijk moet de dam dan met een meter of zo worden verhoogd. Daarna wordt de promenade aansluitend op de dijk zonder de integriteit van de dijk te schenden. We hadden eerder de hoop uitgesproken dat deze reep / promenade geplaveid moest worden met
natuursteen uit Suriname naar het model van Scheveningen in Den Haag en niet met zand of grind die schoenen kapot maken. Het is er niet van geworden, het plaveisel voldoet in geen enkel opzicht aan internationale standaarden en is heel cheap. Het lijkt op een geval van easy making money. De strook moet minimaal 40 meter breed zijn langs het water, die hoop is ook niet uitgekomen. Het is een smal strookje geworden en het is laag gebleven waardoor er geen volledig zicht is op het water. De strook moet lopen vanaf de grote markt tot waar de Maritieme Autoriteit Suriname haar stijger heeft, in elk geval tot voorbij de Fort Zeelandia. Zo uitgebreid is het gebied nog lang niet. Deze strook moet desnoods met een iets smallere loopstrook van 10 meter verbonden worden met de Waka Pasi. Deze verbinding is er ook niet.
Het beheer van Waterkant moet ondergebracht worden onder de Stichting Beheer Waterkant. In het bestuur zitten de VSB, de Shata, SHTTC, de dc van Paramaribo en een vertegenwoordiger van TCT. Het bestuur bestaat voor 80% uit bedrijven in het toerisme, met name in de Food and Beverages sector. De strook (Paramaribo Promenade I Zone) moet bij staatsbesluit (Besluit Beheer Waterkant) met GPS coördinaten worden aangeduid en fysiek met flexibele paaltjes worden verdeeld in een aantal blokken. Elke blok wordt door de stichting toegewezen aan bedrijven in de Food and Beverages en de lokale crafts sector. De standaarden waaraan de bedrijven moeten voldoen, van de opstallen die heel professioneel en allemaal uniform moeten zijn, tot de kwaliteit van de dienstverlening, de representativiteit (kleding, meubilair, bestek etc.), de voedselveiligheid, de toerismekwaliteit, vuilverwerking, sanitair en veiligheid worden bij staatsbesluit vastgesteld. Dit is heel snel gedaan.
De bedoeling moet zijn om het Surinaamse culinair op de boulevard aanwezig te laten zijn aangevuld met enkele Europese ‘kaasopties’. De stichting wordt qua opstart gefaciliteerd door de Staat, maar bestuurd en beheerd door de private sector. De stichting bedruipt zichzelf. De bedrijven aanwezig op de boulevard zijn verenigd in de coöperatie (Coöperatie Paramaribo Promenade I). Deze coöperatie heeft enkele vertegenwoordigers in het bestuur van de stichting. De bedrijven die op de promenade/boulevard aanwezig zijn, krijgen een belastingvrijstelling in de eerste 2 jaren
(inkomstenbelasting). Alle ondernemers en werknemers binnen de Paramaribo Promenade I moeten gecertificeerd zijn door de Surinaamse toerisme en hospitalityschool (SHTTC).
Een wandeling over de promenade moet aan bezoekers een compleet beeld geven van de geschiedenis van Suriname, want de hele koloniale geschiedenis van Suriname is via de
Waterkant gegaan. Enkele tientallen plakkaten ketten kunnen de geschiedenis van Suriname weergeven en speciale plekken aan de Waterkant markeren. De volgende fase wordt dan het
autoloos maken van een deel van Paramaribo die van de promenade loopt tot het einde van de Domineestraat.
Om het geheel compleet te maken moeten er enkele discotheken en een bioscoop bijkomen.
Zo ziet onze droom van de Waterkant Promenade eruit: een uitvoerbaar Public-Private-Partnership. Dit alles wel zodanig dat het aangezicht van Waterkant vanuit de rivier, dus het
silhouet, niet verdwijnt. Het is uitvoerbaar wanneer de huidige regeerders genoeg van Suriname houden en bereid zijn om gepast respect en erkenning te geven aan ondernemers. Het is PURP niet gelukt om aan de verwachtingen te voldoen. Er is ook bij PURP een vrees om Suriname mooi te maken.