Ik ben een gewone burger. Ik hang geen enkele politieke partij aan, ik werk hard voor mijn gezin en betaal netjes mijn belasting. Juist daarom deed de uitspraak van NDP-Assembleelid Rossellie Cotino zoveel pijn. Te horen dat ik, omdat ik Hindostaan ben, geen Surinamer zou zijn, voelde als een messteek. Alsof mijn inzet, mijn liefde en mijn bijdrage aan dit land plots niets waard zouden zijn.
Voor mij is Suriname meer dan politiek. Het is de plek waar mijn kinderen opgroeien, waar ik mijn toekomst bouw en waar ik mijn dromen wil waarmaken.
Daarom weiger ik te accepteren dat iemand, die notabene uit mijn belasting wordt betaald, mij mijn identiteit ontneemt. Zij is gekozen om ons te dienen, niet om zichzelf boven ons te plaatsen.
Het gaat mij niet om wat haar partij nog zal zeggen of proberen glad te strijken.
Wat blijft hangen is de pijn en het onrecht. Mijn belastinggeld voelt verspild zolang zulke woorden zonder schaamte worden uitgesproken.
Ik ben en blijf Surinamer. Niemand, ongeacht titel of partij, kan mij dat recht ooit ontnemen.
Wil je dat ik hier ook een kort slotstukje toevoeg in de vorm van een emotionele oproep aan de samenleving voor meer eenheid?