In Suriname is het geen geheim dat geld vaak de doorslag geeft in de politiek. Wie verwacht dat loyaliteit, idealen of nationale belangen leidend zijn, komt bedrogen uit. Te vaak zien we dat beslissingen worden genomen in het voordeel van de geldschieter, niet van het volk. Het drama zit in de voorspelbaarheid: men wéét dat het fout loopt, en toch speelt iedereen het spel mee.
Politici die zich zouden moeten inzetten voor de natie, laten zich verleiden door beloften van macht, gunsten of directe financiële beloningen. Grote bedrijven, investeerders en lobbygroepen krijgen daardoor een ongeziene invloed, terwijl de gewone burger achterblijft met stijgende kosten, slechte voorzieningen en een gebrek aan toekomstperspectief.
Het tragische is dat de samenleving dit al generaties lang herkent, maar telkens opnieuw vastloopt in dezelfde cyclus. Het vertrouwen verdwijnt, en mensen wenden zich af van politiek omdat ze weten dat geld steeds weer zwaarder weegt dan principes. Zo wordt de democratie uitgehold, niet door één daad van verraad, maar door een voortdurende stroom van kleine, corrupte keuzes.
De vraag blijft: hoe lang kan een volk hopen op verandering, wanneer de machtigen zich blijven verkopen voor de hoogste prijs?