De doodstraf is in Suriname formeel afgeschaft, maar in de praktijk was zij al decennialang een dode letter. De laatste terechtstelling vond in 1930 plaats. Sindsdien heeft de samenleving bewezen dat misdaad en straf ook zonder de ultieme sanctie kunnen worden aangepakt. Het is dan ook de vraag waarom er anno nu stemmen zouden opgaan voor een herinvoering. Zou wraakzucht de basis moeten zijn van ons strafrecht? Of willen we rechtvaardigheid die toekomstgericht is?
Een herinvoering zou ons terugwerpen in de tijd, terwijl de wereld juist stappen zet richting humanisering van justitie. In de Caricom is de doodstraf formeel nog aanwezig in landen als Barbados, Trinidad & Tobago, Jamaica en Guyana, maar ook daar wordt zij zelden of nooit voltrokken. De trend is duidelijk: meer landen kiezen voor opsluiting en rehabilitatie in plaats van executie.
Bovendien weten we uit ervaring dat geen enkel rechtssysteem onfeilbaar is. De kans dat een onschuldige geëxecuteerd wordt, mag nooit onderschat worden. Suriname heeft er daarom goed aan gedaan dit hoofdstuk af te sluiten.
De uitdaging ligt nu in het versterken van rechtshandhaving, preventie en heropvoeding, niet in het heropenen van een donkere bladzijde uit onze geschiedenis.