President Jennifer Simons benadrukte tijdens de 80ste Algemene Vergadering van de VN dat Latijns-Amerika en het Caribisch gebied als vredeszone moeten worden beschermd. Haar boodschap komt op een gevoelig moment: zonder landen bij naam te noemen, doelt ze duidelijk op de aanwezigheid van een buitenregionale grootmacht de VS die met een omvangrijke maritieme vloot in de Caribische Zee opereert onder het mom van “drugsbestrijding.”
De schaal van deze militaire macht doet echter vermoeden dat het eerder gaat om voorbereiding op een mogelijke interventie in Venezuela, een land dat Washington al jaren niet welgezind is.
Het opvallende is dat Guyana en Trinidad & Tobago deze operatie openlijk steunen. Zij presenteren dit als een bijdrage aan de strijd tegen drugs, maar weten evengoed dat het geopolitiek veel verder reikt.
Nog zorgwekkender is dat beide staten, ondanks hun lidmaatschap van CARICOM, hun besluit eenzijdig hebben genomen zonder regionale consultatie. Daarmee ondermijnen zij het principe van collectieve besluitvorming dat juist kleine landen beschermt tegen de druk van grootmachten.
Simons’ standpunt is daarom terecht en consistent. Voor kleine staten als Suriname is het van levensbelang om militaire escalaties te verwerpen en te blijven pleiten voor dialoog en multilaterale oplossingen.
Waar grotere landen wellicht geopolitieke of economische belangen laten prevaleren, moet een kleine staat juist vasthouden aan internationaal recht en regionale solidariteit. Door militair machtsvertoon te veroordelen zonder in namenstrijd verstrikt te raken, stelt Simons Suriname op als een principiële stem voor vrede en respect in de regio.