Tijdens de 80ste Algemene Vergadering van de Verenigde Naties heeft president Jennifer Simons een duidelijke boodschap afgegeven: Suriname wil geen militaire agressie in de regio, maar kiest voor dialoog en samenwerking. In een wereld waarin de grootmachten – de VS, China en Europa – hun invloed steeds sterker projecteren, klinkt deze oproep opvallend principieel .
De Verenigde Staten legt in haar internationale benadering vaak de nadruk op veiligheid en machtspolitiek. Voor Washington is militaire aanwezigheid een instrument om orde en belangen te beschermen, of het nu gaat om het Midden-Oosten, Azië of de Caraïben. Tegen die achtergrond klinkt Simons’ oproep voor vreedzaam overleg bijna als een tegenstem tegen de logica van macht boven recht .
China daarentegen volgt een koers die economische invloed koppelt aan diplomatie. Via infrastructuurprojecten en handelsrelaties zoekt Peking aansluiting bij ontwikkelingslanden, waarbij samenwerking vaak pragmatischer en minder ideologisch is. Toch wordt ook de Chinese benadering door critici gezien als een vorm van stille dominantie.
Suriname benadrukt daarentegen zijn eigen koers: diversiteit en samenwerking als fundament voor economische groei, met aandacht voor onderwijs, gezondheid en rechten van gemeenschappen .
Europa ten slotte worstelt met zijn rol. Enerzijds verdedigt het een multilaterale wereldorde, gebaseerd op mensenrechten en klimaatbeleid. Anderzijds lijkt de EU vaak verscheurd door interne verdeeldheid en afhankelijkheid van NAVO-strategieën.
Voor een klein land als Suriname is de Europese lijn aantrekkelijk in haar nadruk op duurzaamheid en mensenrechten, maar de praktijk blijft vaak teleurstellend.
De kracht van Suriname ligt daarom in het benadrukken van een alternatief. Terwijl grootmachten balanceren tussen macht en belangen, presenteert Simons haar land als voorbeeld van harmonie en diversiteit. Daarmee laat Suriname zien dat ook kleine staten, juist door hun unieke stem, richting kunnen geven aan het internationale debat – een stem die oproept tot dialoog, respect en vreedzame samenwerking.
Adriaan Stakel