“Als kinderen uitgeput, afgebroken en ongeïnspireerd de school verlaten, is het probleem misschien niet de kinderen, misschien is het het systeem.” Die uitspraak van een onderwijsexpert slaat de nagel op de kop voor de situatie in Suriname. In veel scholen ontbreekt het aan alles: goed onderhouden klaslokalen, moderne leermiddelen en gemotiveerde leerkrachten.
Een treffend voorbeeld is een basisschool in Latour waar leerlingen dagelijks op kapotte banken zitten, in lokalen met lekkende daken. Leerboeken stammen soms uit de jaren negentig. De motivatie bij leerkrachten is laag: “Soms moeten we krijt zelf kopen”, vertelt een onderwijzeres die anoniem wil blijven. “Ons salaris is laag en er is nauwelijks waardering.”
Volgens onderwijsdeskundige dr. Armand zit het probleem dieper dan alleen geldgebrek. “Het systeem is verouderd. Er wordt amper geïnvesteerd in onderwijsinnovatie of pedagogische ontwikkeling. Het curriculum sluit niet aan bij de leefwereld van het kind.”
Hij stelt voor om scholen meer autonomie te geven, leerkrachten beter op te leiden en ouders nauwer te betrekken bij het onderwijsproces. “Een school is geen gevangenis waar kinderen braaf moeten luisteren. Het moet een inspirerende plek zijn waar ze leren denken, ontdekken en dromen.”
Zolang het systeem echter gericht blijft op overleven in plaats van ontwikkelen, zullen kinderen het slachtoffer blijven van een falend beleid.