Volgens experts in bestuurskunde ontbreekt in Suriname een wezenlijk kenmerk dat moderne organisaties vitaal maakt: het vermogen om te leren en te evolueren. Politieke partijen in het land functioneren nauwelijks als lerende organisaties. In plaats van hun ervaringen te gebruiken om koers en strategie aan te passen, vallen zij terug in oude gewoonten en vertrouwde patronen.
Dit leidt ertoe dat dezelfde fouten en misrekeningen zich keer op keer herhalen. Beleid wordt vaak meer bepaald door loyaliteit en interne machtsstrijd dan door analyse of reflectie. Daarmee missen partijen de kans om zich aan te passen aan de snel veranderende samenleving en de verwachtingen van burgers.
Een expert in organisatieontwikkeling benadrukt dat een lerende partij zichzelf voortdurend bevraagt: wat ging mis, wat kan beter, en hoe passen we ons aan nieuwe realiteiten aan? In Suriname ontbreekt die cultuur van zelfkritiek. Politieke organisaties blijven eerder in stand wat bekend en comfortabel is, zelfs al werkt het niet.
Het gevolg is stagnatie: oude leiders, verouderde ideeën en een kloof tussen politiek en samenleving.
Pas als partijen de moed vinden om hun eigen functioneren kritisch te onderzoeken, kan er sprake zijn van echte vernieuwing en vooruitgang.