De geloofwaardigheid van minister David Abiamofo van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) staat steeds meer ter discussie. Hoewel hij inmiddels vijf jaar aan het roer staat van een van de belangrijkste ministeries voor Surinameās economie, is er volgens critici nauwelijks sprake van concrete vooruitgang in de ordening van de goudsector.
Volgens een sectoranalist, die anoniem wil blijven, zijn de afgelopen jaren vooral gevuld geweest met beloften die nooit zijn waargemaakt. āEr zijn geen concrete voorstellen gekomen. Wat we hebben gezien, zijn mooie woorden zonder daden. En ondertussen blijft de goudsector ongereguleerd voortkabbelenā, aldus de deskundige.
Dat de voorzitter van de ABOP ā de partij van Abiamofo ā zelf belangen zou hebben in de goudsector, werpt volgens waarnemers ook een schaduw op het beleid. “Zolang persoonlijke of partijpolitieke belangen zwaarder wegen dan nationaal belang, blijft echte hervorming uit.”
Politieke verstrengeling belemmert ingrijpen
De situatie doet denken aan de vorige regeerperiode onder president Chan Santokhi. Ook toen werd nauwelijks ingegrepen, ondanks signalen van wanbeleid. De reden? Volgens politieke insiders was de invloed van toenmalig vicepresident Ronnie Brunswijk ā eveneens lid van ABOP ā te groot. āDe coalitie wilde koste wat het kost een breuk vermijden, en dus bleef het bij passiviteitā, zegt de analist.
Deze politieke verstrengeling zorgt ervoor dat beslissende actie uitblijft, ten koste van de samenleving. āDe burger wacht al jaren op daadwerkelijke regulering en verbetering van de sector. Maar wat ze krijgen, is stilte en stilstand.ā
Geschiedenis van falen
De problemen zijn echter niet nieuw. Ook tijdens het tienjarige bewind van voormalig president Desi Bouterse werden pogingen tot ordening van de goudsector als āfaliekant misluktā bestempeld. āAls de macht van individuen telkens groter blijkt dan die van de regering, dan is dat een democratisch probleem van formaatā, stelt de expert.
Nu president Jenny Simons aan het begin van haar ambtstermijn staat, is het volgens kenners afwachten of ook hij zich zal schikken in deze lijn van machteloosheid of eindelijk zal doorpakken.
Conclusie:
Na jaren van beloften en halfslachtige beleidsplannen lijkt de goudsector nog steeds stuurloos. Zolang politieke belangen en persoonlijke invloed de overhand blijven houden, is de kans klein dat de samenleving eindelijk het beleid krijgt dat ze verdient.