“Meester, komt u echt weer lesgeven?” – die vraag zou zomaar kunnen klinken als een gepensioneerde leerkracht terugkeert in de school waar hij ooit tientallen kinderen leerde lezen en rekenen.
Ons land kampt al jaren met een tekort aan leraren, omdat velen hun geluk in het buitenland zochten. Nu wordt gekeken naar oud-leerkrachten om de gaten op te vullen. Sommigen zijn al jaren met pensioen, maar missen het klaslokaal nog steeds. “Je hart blijft in het onderwijs”, vertellen ze vaak.
Hun ervaring is een groot voordeel. Een gepensioneerde weet hoe je orde schept en hoe je een zwakke leerling net dat extra zetje geeft. Vooral op scholen die minder goed presteren, kan dit verschil maken.
Maar er spelen ook vragen: kan iemand van boven de zestig nog vijf dagen per week voor de klas staan? Misschien is deeltijd, twee of drie dagen, realistischer. En gezondheid mag nooit uit het oog verloren worden.
Toch biedt hun inzet iets bijzonders: stabiliteit, wijsheid en de warmte van iemand die het vak door en door kent. Het kan leerlingen én jonge collega’s weer moed geven.