In een opvallende zet heeft vicepresident Gregory Rusland publiekelijk namen van ambassadeurskandidaten naar voren geschoven namens zijn NPS. Daarmee trok hij de bevoegdheid van minister Melvin Bouva (Buitenlandse Zaken, Internationale Handel en Internationale Samenwerking) openlijk in twijfel – Bouva noemde de actie zelfs “ongelukkig.”
Het meest spraakmakende is de voordracht van Ivan Fernald. Ooit een ambitieuze NPS’er, maar telkens gestrand: hij verloor het voorzitterschap van de partij van Rusland met 4 tegen 7 stemmen, hij haalde geen ministerspost en zelfs geen plek op de NPS-lijst bij de verkiezingen. Zijn vertrek uit de partij was emotioneel en pijnlijk.
Nu, op zijn 70ste, krijgt hij plots uitzicht op een ambassadepost. Voor velen lijkt dit meer op een “wegparkeren” van een mislukt politicus dan op een beloning voor bewezen diensten. Mocht hij de functie vijf jaar uitzitten, dan bereikt hij zijn 75ste – met een gegarandeerde politieke “happy ending” op kosten van de belastingbetaler.
Dit toont hoe diplomatieke functies in Suriname vaak meer over interne partijhuishouding en afrekeningen gaan, dan over buitenlandse belangen. Het risico? Een internationale post wordt gereduceerd tot een dure pensioenregeling.