Na hun ontmoeting in Nickerie verschenen president Irfaan Ali van Guyana en president Jennifer Geerlings-Simons voor de pers. Ze lazen een zorgvuldig opgesteld statement voor, glimlachten kort naar de camera’s – en verdwenen weer, zonder dat ook maar één journalist een vraag kon stellen.
Voor buitenstaanders lijkt dit een detail, maar in de praktijk zegt het veel. Het laat zien dat de leiders volledige controle willen houden over de boodschap, zonder het risico van lastige of onverwachte vragen. Transparantie krijgt zo een grens, en waar die grens precies ligt, blijft onduidelijk. Voor journalisten is dit frustrerend: zij waren aanwezig om namens burgers de scherpe vragen te stellen die in dorpen en wijken leven.
Een persmoment zonder vragen wekt al snel de indruk dat er zaken zijn die men liever niet publiek maakt. De geloofwaardigheid van het statement verschuift daarmee van inhoud naar vorm.
Wie het publieke vertrouwen wil versterken, moet ook ruimte laten voor ongemak. Zelfs enkele minuten voor vragen kunnen de afstand tussen leiders en samenleving verkleinen. Anders blijft er stilte na de woorden, en stilte roept altijd meer vragen op dan antwoorden.