Een regering die aan het bewind is, tekent contracten met andere landen maar ook met bedrijven in eigen land. Deze contracten zijn bindend, dus moeten ze door de volgende regering worden gehandhaafd.
Het komt jammer genoeg af en toe voor dat de nieuwe regering zich niet houdt aan een contract dat door zijn voorganger is getekend. Voorbeelden hiervan zijn Trump en Poetin die op dit gebied bekend staan als zeer onbetrouwbaar.
Het verbreken van getekende contracten door een nieuwe regering kan ernstige gevolgen hebben, zowel voor de regering zelf als voor de betrokken partijen.
Juridisch gezien kan het verbreken van een contract leiden tot schadeclaims, boetes en reputatieschade voor de regering, de regering krijgt een negatief imago zowel nationaal als internationaal. Dit kan het aantrekken van toekomstige investeringen bemoeilijken en de relaties met andere landen schaden. De andere partij kan de regering voor de rechter dagen om nakoming van het contract of schadevergoeding af te dwingen. Dit kan leiden tot langdurige en kostbare rechtszaken met andere landen, vooral als deze landen betrokken zijn bij de contracten.
In sommige gevallen kan het verbreken van een contract ook een schending van internationaal recht betekenen, wat extra juridische complicaties met zich mee kan brengen, zoals handelsbeperkingen of het bevriezen van tegoeden. Economisch gezien kan het leiden tot verlies van vertrouwen van investeerders, vertraging van projecten en mogelijk zelfs internationale sancties. Het verbreken van contracten kan ook leiden tot onrust op de financiële markten en een daling van de waarde van de nationale munt.
Bovendien kan het de rechtszekerheid in het land ondermijnen.
Verlies van vertrouwen. Het nadeligste gevolg is het verlies van vertrouwen. Het verbreken van contracten kan investeerders afschrikken en het vertrouwen in de economische stabiliteit van het land verminderen. Het verbreken van contracten kan leiden tot vertragingen in lopende projecten, wat kan resulteren in hogere kosten, en mindere controle. Het eerste bedrijf heeft het hele proces al ondergaan, is al beoordeeld op offerte en materiaalgebruik en heeft op grond daarvan het project toegewezen gekregen. (project Van ‘t Hogerhuysstraat) Het andere bedrijf echter komt achteraf om de hoek kijken en is nog niet gescand. Ook kan het andere bedrijf misschien een goedkopere offerte bieden, om het contract in de wacht te kunnen slepen, maar minder degelijk materiaal gaan gebruiken om het verlies te compenseren of het restant bedrag in eigen zak steken. Daarnaast laat dit bedrijf met zijn gedrag, gebrek aan integriteit zien. Het is niet netjes om een collega bedrijf op een smerige manier een contract af te pakken. Wat je voor jezelf niet wilt, doe het dan een ander niet aan.
Het verbreken van contracten kan leiden tot verlies van politiek krediet, zowel bij eigen bedrijven als bij internationale partners. Het kan de politieke stabiliteit van het land ondermijnen en leiden tot sociale onrust en diplomatieke spanningen. Dus zowel op het economische als op het ethische vlak is contract verbreking een slechte zaak.
Conclusie:
Het verbreken van getekende contracten door een nieuwe regering is een ernstige aangelegenheid met verstrekkende gevolgen. Het is belangrijk om alle juridische, economische en politieke aspecten zorgvuldig te overwegen voordat een dergelijke beslissing wordt genomen. Heeft deze regering dit misschien nagelaten omdat ze ondeskundig is of omdat de drang om te pesten sterker was dan gezond verstand?
Pesten en machtsvertoon
Als men kijkt naar al deze nadelige gevolgen, rijst de vraag waarom de nieuwe regering toch heeft geprobeerd om het contract van de van Hogerhuys straat terug te draaien. Het voor de hand liggende antwoord is pesten en machtsvertoon. Wil deze regering spierballen en macht demonstreren in de zin van: ”het contract is getekend door de regering Santhokhi dus zullen wij ervoor zorgen dat het wordt vernietigd? Is men uit op voldoening? Wil men voldaan kunnen zeggen: ”We hebben ze lekker gepest door het bedrijf dat door hen was gekozen het contract te ontnemen!” Beide redenen zijn een teken van ondoordacht en onvolwassen gedrag.
Men heeft door gebrek aan kennis de IDB en de juridische gevolgen voor zichzelf uit het oog verloren, dus is er gehandeld als een kip zonder kop. Ook laat men met deze daad zien dat er niet wordt gedacht in landsbelang maar in eigenbelang. Een land dat zit opgescheept met zo’n onvolwassen regering moet zich zorgen maken.
Vertrouwen wordt niet gegeven, het moet worden verdiend.
Het is prettig te weten dat je nationaal en internationaal wordt vertrouwd. Deze regering heeft echter vanaf haar aantreden dat vertrouwen geschaad en vertrouwen dat wordt geschaad, komt nooit meer ongeschonden terug. Net een gebroken vaas die wordt gerepareerd. De gerepareerde barst zal je altijd blijven herinneren aan het geschonden vertrouwen. Vertrouwen gaat namelijk niet alleen over het geloven van iemands woorden. Het gaat vooral over het vertrouwen in zijn daden. Het is dus zeer belangrijk om aan het volk te laten zien dat jij, ondanks je aversie, je correct en volwassen kan gedragen.
Eigenlijk hadden we dit onbetrouwbare, pestgedrag kunnen verwachten. Toen de NDP het stokje overgaf aan de regering Santokhi hebben ze ook gewetenloos pestgedrag laten zien in de vorm van financiële verzwaringen( het benoemen van tientallen ambtenaren en alle reserve geld van de bank halen). Weer laat deze regering onvolwassen gedrag, kinderachtig gepest, eigen belang en machtsvertoon zien. Hierdoor brokkelt het respect en het vertrouwen af en juist die twee items zijn de stabiele basis voor goed leiderschap.
“Trust is the foundation of leadership, without trust a leaders influence becomes hullow and ineffective.”
Josta Vaseur