In 1951 veranderde I Love Lucy, gecreëerd door Lucille Ball en Desi Arnaz, de Amerikaanse televisie voorgoed. Hoewel het niet de eerste sitcom was, het format ontstond eerder op de radio, zette deze serie nieuwe economische en artistieke standaarden.
Ball eiste live-opnames voor publiek en introduceerde, samen met Arnaz, de driecamera-opstelling, waardoor afleveringen efficiënt en landelijk verspreid konden worden.
De serie brak taboes, zoals het tonen van zwangerschap, ondanks censuurregels. Dankzij slimme onderhandelingen behielden de Arnaz-Balls de rechten op hun afleveringen, wat hen fortuinen opleverde via syndicatie en sponsoring.
I Love Lucy werd van 1952 tot 1956 het meest bekeken programma in de VS en legde de basis voor de klassieke sitcomstructuur die decennia zou domineren.