Je verwacht van een feestje dat het draait om muziek, hapjes en iemand die net iets te enthousiast karaoke zingt. Maar bij ons ging het op een bepaald moment alleen nog over… politiek.
Linda – schuilnaam, want in dit land kan een mening je vriendschappen en zelfs je Facebook-account kosten – liet de legendarische woorden vallen: “No money, no honey.”
Toen ik vroeg in welk verband, begon ze te grijnzen: “Tante Jenny.”
Nu moet je weten: tante Jenny was vóór 25 mei 2025 een doorgewinterde criticus van president Chan. Ze noemde hem destijds “een man die denkt dat beleid hetzelfde is als bingo spelen”. Maar nu? Nu klinkt ze als een vrouwelijke kloon van Chan, compleet met ingestudeerde pauzes en dezelfde zinnen.
Volgens Linda is het alsof ze allebei van Ă©Ă©n en dezelfde spiekbrief lezen:
Vraag: “Waarom is er geen geld?”
Antwoord: “Omdat we bezig zijn het land te redden.”
Vraag: “Wanneer komt de beloofde verbetering?”
Antwoord: “Binnenkort, als de omstandigheden het toelaten.”
Vraag: “En als dat niet gebeurt?”
Antwoord: “Dan moeten we eerst de puinhopen van de vorige regering opruimen.”
En zo werd ons feestje een live-parlement, maar dan zonder interruptiemicrofoon en mét betere snacks. Moraal van het verhaal: sommige mensen wisselen van mening sneller dan van telefoonhoesje – en altijd met een glimlach alsof het hun eerste keer is.