Schijn bedriegt: Armoede achter het masker van welvaart in Suriname.
Een land met potentie, maar zonder vooruitgang
Suriname heeft bij haar onafhankelijkheid miljarden aan ontwikkelingshulp ontvangen. Het land beschikt over talrijke natuurlijke hulpbronnen, van vruchtbare gronden, rijke bodemschatten en miljarden aan olie- en gasreserves. Suriname is volgens statistieken het 17e rijkste land ter wereld. Toch slagen de politieke leiders er nog steeds niet in om duurzame welvaart te creëren voor de brede bevolking. Alle kenmerken van armoede zoals werkloosheid, slechte gezondheidszorg, gebrekkig onderwijs en ontoereikende infrastructuur blijven onverminderd zichtbaar en voelbaar, zowel in de hoofdstad van Paramaribo en alle andere districten.
Een elite profiteert, de massa lijdt
De rijkdom die wordt gegenereerd uit natuurlijke hulpbronnen en het ecosysteem komt slechts een kleine elite ten goede. Deze kleine groep van politici en hun incrowd, heeft toegang tot geld, macht en gronden. Zij bouwen grote huizen, rijden in dure auto’s en spenderen rijkelijk in restaurants, bars en dure uitgaansgelegenheden. Dit creëert een beeld van een welvarende samenleving, vooral in Paramaribo. Echter, dit beeld is misleidend. Hoewel personen uit de lagere inkomensklassen soms de keuze maken om ondanks hun schaarse middelen een horeca gelegenheid te bezoeken of een transportmiddel aan te schaffen. Dit is echter geen toonbeeld van welvaart.
De illusie van schijnwelvaart
In de bepaalde wijken van de hoofdstad lijkt het alsof Suriname bloeit. Er wordt driftig gebouwd aan moderne villa’s, winkelcentra en malls zijn gevuld met luxe producten, en horecagelegenheden zijn meestal drukbezocht.
Maar deze uiterlijke tekenen zijn geen betrouwbare indicatoren van een gezonde economie of het welzijn van de meerderheid van de bevolking. Dat idee is volkomen misplaatst. Het zijn eerder uitingen van inkomens-ongelijkheid en een verdeelde samenleving.
De vergeten districten
Wie verder kijkt dan de façade van luxe in Paramaribo, ontdekt een heel ander Suriname. In sociaal achtergestelde wijken en in het uitgestrekte achterland is er bitter weinig van die zogenaamde welvaart te bespeuren. Mensen leven er in erbarmelijke omstandigheden, zonder toegang tot basisvoorzieningen zoals schoon drinkwater en sanitaire voorzieningen, elektriciteit, degelijke huisvesting, kwalitatief onderwijs en gezondheidszorg. In deze gebieden wordt de ware aard van armoede goed zichtbaar: uitzichtloosheid, sociaal-maatschappelijke uitsluiting en structurele achterstelling.
Een verkeerd begrip van armoede
Degenen die op basis van luxe transportmiddelen en zichtbaar bestedingsgedrag concluderen dat er geen armoede heerst in Suriname, moeten hun visie dringend herzien. Ze verwarren consumptie met welvaart en gaan voorbij aan structurele economische ongelijkheid. Armoede is niet alleen afwezigheid van luxe spullen, maar een gebrek aan kansen, veiligheid, gezondheid, menselijke waardigheid en de oorzaak van een ongelijke levensstandaard.
Welvaart versus schijnwelvaart
Hoewel grote woningen, luxe voertuigen en bloeiende horeca geassocieerd kunnen worden met rijkdom, moeten we niet vergeten dat ze slechts uiterlijke verschijnselen zijn, waar slechts een gering deel van de bevolking van geniet. Werkelijke welvaart wordt gekenmerkt door brede toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, werkgelegenheid en sociale gelijkheid ;zaken die in grote delen van Suriname nog steeds ver te zoeken zijn.
Armoede heeft een gezicht
Armoede is overal zichtbaar in Suriname, zichtbaar in de ogen van de jeugd zonder toekomst,voelbaar in gezinnen die dagelijks vechten om te overleven, zichtbaar in de verpauperde staat van de straten en gebouwen en voelbaar in tribale gemeenschappen die door de overheid vergeten lijken te zijn. Wie enkel naar het uiterlijk kijkt, mist de essentie.
Schijnwelvaart is niet hetzelfde als vooruitgang en het ogenschijnlijk ontbreken van armoede. Armoede heeft vele gezichten. De toenemende kloof tussen rijk en arm verdient onze aandacht.