In Suriname draagt elk ministerie de verantwoordelijkheid voor het onderhoud van zijn eigen gebouwen. Toch lijkt die verantwoordelijkheid vaak te verzanden in bureaucratie, beperkt budget, of simpelweg een gebrek aan prioriteit. Wandel door de stad en het is moeilijk te negeren: veel overheidskantoren ogen vervallen en zijn nauwelijks representatief: van buiten én van binnen.
Regering na regering belooft beterschap, maar het resultaat blijft uit. Het publiek vraagt zich af: waar ligt het vast? Zijn er geen duidelijke richtlijnen, ontbreekt het aan handhaving, of ontbreekt het simpelweg aan zorg?
Daniël G., een burger, benaderde onlangs een verslaggeefster van Dagblad Suriname om zijn mening te delen. “Het is zonde”, zegt hij. “De overheid moet het goede voorbeeld geven. Als overheidsgebouwen er onverzorgd bij liggen, wat zegt dat dan over hun visie op publieke dienstverlening? Ik hoop dat deze nieuwe regering wel aandacht besteed en dat de financiële middelen vrijgemaakt worden. Zo een mooi land als Suriname. ”
Zijn woorden raken aan een bredere frustratie. Surinamers verdienen transparantie en daadkracht en het begint bij de gevel van een ministerie.