President Jennifer Simons-Geerlings gooide recent een geestige — of heilige? — uitspraak de politieke hemel in: “Heilige mensen werken niet in de politiek.” Maar als we naar haar entourage kijken, lijkt ze een zondagsschool in het kabinet te hebben.
Een “heilige” wordt doorgaans gezien als een bijzonder vroom, zondeloos en spiritueel toegewijd persoon.
Iemand die zich onbaatzuchtig inzet voor het goede, al dan niet met bijbehorende aureool. Maar laten we eens een Amen zeggen op het CV van sommige politici:
André Misiekaba – minister, maar vooral bekend als pastoor. En dat is niet zomaar een titel. Een pastoor is een geestelijke leider, vaak van een christelijke gemeente, die preekt, doopt, huwt en morele begeleiding geeft — en af en toe ook partijprogramma’s.
Steyen Reyme – Assembleelid én voorzitter van de A20-partij.
Maar hij gaat nog een stap verder: apostel. In kerkrichtingen is dat een spirituele topfunctie: een zendeling met directe lijn naar boven, zeg maar de CEO van de zielenzorg.
Hoe deze heilige mannen passen binnen Simons’ uitspraak?
Laten we zeggen: als dit geen satire is, dan is het goddelijke humor. Misschien bedoelde Simons niet dat er géén heiligen in de politiek zijn, maar dat het gevaarlijk is als ze er wél zijn.
Want wie weet wat er gebeurt als het kabinet plots in tongen begint te spreken tijdens een begrotingsdebat.
Of… misschien dacht ze gewoon: ik zoek geen heiligen, ik zoek mensen met ervaring – al is die ervaring opgedaan in de kerkbanken.
Conclusie:
De uitspraak van Simons blijkt minder een geloofsbelijdenis en meer een politiek statement met een knipoog. Heiligen mogen dan moeilijk te vinden zijn in de politiek, maar in Suriname lijken ze gewoon op het stembiljet te staan. Halleluja voor de democratie.