De veroordeling van Sean “Diddy” Combs begin deze maand deed veel stof opwaaien in feministische kringen. Ondanks schrijnend bewijs van geweld en misbruik, vierden juryleden zijn vrijspraak op enkele punten – wat leidde tot opluchting én woede.
Toch werd hij schuldig bevonden aan het overtreden van de Mann Act: een federale wet uit 1910 die seksueel verkeer over staatsgrenzen heen verbiedt indien betaald of in verband met immoraliteit. Critici waarschuwen al langer dat deze wet vaak verkeerd wordt ingezet, met name tegen zwarte mannen en mensen uit gemarginaliseerde groepen.
Volgens professor Aya Gruber grijpen aanklagers vaak naar de Mann Act als ‘plan B’ wanneer andere aanklachten moeilijk te bewijzen zijn. Ze wijst op de racistische en moralistische oorsprong van de wet en benadrukt dat deze in het verleden is gebruikt om sekswerkers, activisten en minderheden te vervolgen.
Hoewel de wet in de loop der jaren is aangepast, blijft het een problematisch overblijfsel van de Prohibition-tijd. De veroordeling van Combs werpt volgens Gruber de vraag op of we met dit soort wetten recht doen aan echte gerechtigheid – of dat we, onder het mom van bescherming, oude vormen van raciale en morele onderdrukking voortzetten.