Gregory Rusland, voorzitter van de Nationale Partij Suriname (NPS), lijkt op weg een eigen “nieuw NPS” te creëren.
Onder zijn 15 jaar lange leiderschap maakt de partij een forse koerswijziging van de oude Venetiaan-cultuur naar een radicaal andere aanpak.
Tot dusver heeft dat echter niet tot groei geleid: de NPS, hoewel een van de oudste partijen, behoort niet langer tot de grootste politieke spelers.
Interne verdeeldheid
Ruslands vernieuwingsdrang gaat gepaard met toenemende interne onvrede. Niet iedereen binnen de NPS is blij met de huidige koers richting samenwerking met ex-rivaal NDP/
Partijcoryfee en erevoorzitter Ronald Venetiaan uitte al kritiek op het NDP-pact, en deze week stapte ook oud-minister Ivan Fernald uit protest op.
Fernald, decennialang een prominent NPS-lid, nam afscheid met een brief waarin hij diepe teleurstelling uit over het gebrek aan interne democratie en waardering voor kritische stemmen
Hij merkte op dat hij bij de laatste drie verkiezingen telkens werd gepasseerd voor een plek op de Assemblee-kandidatenlijst.
“De maat is vol,” schreef Fernald, die zijn jarenlange inzet beantwoord zag met disrespect.
Zijn vertrek onderstreept de kloof tussen Ruslands nieuwe koers en de oude garde die zich buitenspel gezet voelt.
Politieke analisten constateren dat Rusland zijn transformatie van de NPS sluipenderwijs heeft doorgevoerd, tot hij eenmaal zeker was van het vicepresidentschap. Pas na de verkiezingen van mei 2025 waagde hij de sprong naar een coalitie met de NDP, wat velen binnen de partij verraste.
Volgens waarnemers wil hij via zijn nieuwe machtspositie meer gezag uitoefenen op partijgenoten, bijvoorbeeld door politieke benoemingen.
Deze machtspolitieke aanpak kan Ruslands greep op de partij versterken, maar critici waarschuwen dat zonder interne democratie en draagvlak de “nieuwe NPS” ten koste kan gaan van de partijeenheid en haar historische idealen.