Een socialistisch commentaar op de scheve verhoudingen in Suriname
Terwijl het overgrote deel van de bevolking worstelt om rond te komen, zwijgt men opvallend over de bron van rijkdom van een kleine elite. Niemand stelt vragen wanneer iemand opeens in een villa woont of een luxueuze SUV rijdt. Er heerst een cultuur van stilzwijgen en normalisatie van excessieve welvaart, zelfs wanneer deze duidelijk niet in verhouding staat tot het inkomen.
Volgens de Surinaamse socialist Radjen is dit symptoom van een ziek systeem. “De armen worden continu verdacht gemaakt. Ze zouden lui zijn of profiteren van sociale voorzieningen. Maar niemand stelt kritische vragen aan de kant van de rijken: hoe zijn ze zo rijk geworden? Op wiens rug is die rijkdom gebouwd?”
Radjen wijst op een economie die gekaapt is door netwerken van corruptie, politieke vriendendiensten en een zakenleven waar het betalen van belasting eerder uitzondering dan regel is. “De échte profiteurs zijn de hebzuchtigen die via de staat, banken en grondconversie miljoenen hebben vergaard – en toch vraagt niemand daar rekenschap voor.”
Hij stelt dat zolang deze fundamentele ongelijkheid niet ter discussie wordt gesteld, sociale spanningen zullen blijven groeien. “We moeten niet de mensen vrezen die steun nodig hebben, maar diegenen die nooit genoeg hebben, ten koste van de samenleving.”
De socialist pleit voor een publieke controle op vermogens, hervorming van het belastingstelsel en transparantie in overheidsopdrachten. “Rijkdom mag er zijn, maar moet legitiem zijn. Anders bouwen we aan een land waarin vertrouwen en solidariteit geen kans meer krijgen. Het echte probleem is niet armoede, maar de ongetemde hebzucht die haar veroorzaakt en in stand houdt.”