De twee vaders, Armand en Rahoel, hebben ondanks hard werken moeite om in hun basisbehoeften te voorzien, zoals het realiseren van een eigen huis voor hun gezin.
Armand woont met zijn vrouw en drie kinderen in een huurhuis. Ondanks een vaste baan en extra klusjes kan hij geen eigen huis bouwen op zijn perceel vanwege financiële beperkingen. “Ik vraag mezelf af hoe men verwacht dat wij het in zo een moeilijke tijd het verder moeten overleven.”
Zijn vrouw overweegt een tweede baan, maar dit is moeilijk te combineren met de zorg voor de kinderen. Armand benadrukt de frustratie dat hard werken niet genoeg is om vooruit te komen.
Rahoel begint als vader van twee kinderen net met het bouwen van een huis, maar hij loopt tegen hoge kosten aan. Hij erkent dat het hebben van kinderen de financiële druk vergroot, maar hij blijft hoopvol. “Ik probeer mijn uiterste best te doen maar je kan niet binnen zo snel je eigen onderdak hebben als je weet dat je andere kosten hebt die je moet voldoen, maar die tijd zal wel komen.”
Rahoel uit kritiek op het gebrek aan ondersteuning van de staat en benadrukt dat burgers alles zelf moeten doen.
Beide gezinnen kampen met geldzorgen, ondanks meerdere inkomstenbronnen. Er is frustratie over het ontbreken van hulp van de overheid en de situatie wekt gevoelens van machteloosheid en frustratie op.
De twee vaders pleiten voor een regeringsbeleid dat betaalbare huisvesting en financiële hulp voor gezinnen bevordert. Opzetten van lokale initiatieven voor onderlinge hulp, zoals bouwcollectieven, is ook een van wensen.
Armand en Rahoel belichten met hun verhaal tegenover een redactrice van Dagblad Suriname de harde realiteit van gezinnen die ondanks hard werken moeite hebben om te overleven. Het onderstreept de noodzaak van structurele oplossingen, zowel op individueel als maatschappelijk niveau, om deze problemen aan te pakken.
TM