Ik probeerde de wetenschap te volgen, echt waar. Ik begon bij de basics: rapporten, peer reviews, grafieken met meer lijnen dan een stadsplattegrond. Maar hoe meer ik zocht, hoe meer de wetenschap op vakantie leek te zijn. Niemand thuis. “De data is nog niet rond”, zeiden ze. “Meer onderzoek nodig.” Fijn, maar ik wilde antwoorden, geen cliffhangers.
Dus ik deed wat elke detective in een slechte Netflix-serie doet: ik volgde het geld. En jawel hoor, daar stond de wetenschap – in een strak pak, met een PowerPoint, gesponsord door drie bedrijven en een energiedrankje.
Voorbeeldje: Studie 1 beweert dat koffie je leven redt. Studie 2 zegt dat het je langzaam verandert in een koffievlek op de tijdlijn van je gezondheid. Wie sponsorde Studie 1? De Vereniging van Koffiebonenliefhebbers. Studie 2? Een slaapmutsjesfabrikant.
Of neem dat rapport over vlees. Eerst was rood vlees slecht. Toen was het goed, maar alleen op dinsdag. Uiteindelijk bleek de studie gefinancierd door een consortium van barbecueproducenten.
Wetenschap is geen kompas meer – het is een weervoorspelling in april: wie betaalt, bepaalt. Dus als je ooit denkt: “Hé, dit klinkt wel heel toevallig”, kijk dan niet naar de bron, maar naar de bankrekening.