In de Surinaamse politiek lijkt een duidelijke scheiding te bestaan tussen partijen en politici die kritiekloos meebewegen met de machthebbers, en zij die vasthouden aan hun principes – ongeacht de consequenties. Deze tweedeling roept vragen op over de gezondheid van de democratie in Suriname.
Analist Roy: “Je ziet aan de ene kant partijen die vooral meegaan met de wind van de dag, zoals sommige coalitiepartners van de VHP. Zij krijgen vaak het verwijt van ‘meelopen’ om posities te behouden. Aan de andere kant heb je figuren zoals de onafhankelijke raadsleden of activisten die, soms tegen alle druk in, blijven hameren op transparantie en verantwoording.”
De vergelijking met de uitspraak “Er zijn maar twee soorten mensen…” is treffend. De NDP, onder Bouterse, eiste lange tijd absolute loyaliteit, terwijl oppositiepartijen als ABOP en PL soms van koers veranderden afhankelijk van politieke kansen.
Analist Roy: “Het probleem is niet het verschil in visie, maar het gebrek aan consistentie. Suriname heeft leiders nodig die niet alleen reageren op macht, maar op moreel kompas.”
Of deze tweedeling de politiek vooruit helpt, is de vraag. Volgzaamheid brengt stabiliteit, maar principieel verzet houdt de democratie scherp. De uitdaging? Een middenweg vinden – tussen meebewegen en rechtop staan.
Wordt Suriname bestuurd door volgers of leiders? Het debat is geopend.