Het is al bekend, het Surinaams parlement komt op zondag 29 juni bij elkaar om de nieuwe samenstelling van De Nationale Assemblee te inaugureren. Inmiddels begrijpen we dat al 2 samenwerkingsdocumenten zijn getekend en dat nog een derde in voorbereiding was of is. Voor buitenlandse âwatchersâ is het een opmerkelijk fenomeen allemaal, omdat in Suriname politieke huwelijken eerst worden gesloten en daarna wordt gekeken of er politieke gemeenschappelijkheid bestaat.
Er zijn bepaalde partijen die zich niet meer laten leiden door programmaâs of beleidspeilers en die geen absolute voor of tegenstander zijn van bepaalde politieke uitgangspunten van andere partijen. Dat zijn de ABOP, de PL en nu ook de NPS. Deze partijen kunnen met iedereen samenwerken. Belangrijk is dat men een âeen bijdrageâ levert en dat partijkaders meedoen aan de regering en functies gaan bekleden.
Op social media zijn veel partijprominenten zich al het profileren zodat het zichtbaar wordt dat ze in staat zijn wat betreft vooral het ceremonieel deel van het bekleden van hoge ambten: men laat zien dat men toespraken heeft gehouden en dat men in jas en das al heeft gefungeerd. Met kan als een minister gekleed gaan, velen hebben die gave en het vermogen wel, dat hebben ze al gedaan.
Maar wij kijken vooral naar de inhoud van de mensen. Is men bijvoorbeeld bereid om een groep te leiden, of zal men populistisch achter een groep aanlopen om die grote groep te âpleasenâ? We zien op social media het kader van bepaalde politieke partijen zich profileren. Men is nooit heel vroeg met reacties op wat in de samenleving gebeurt. Men is vooral uit op likes, dus gaat men eerst peilen wat de gevoelens zijn op social media. Dan kan het zijn van uitspraken van de president tot de speelresultaten van Natio. Daarna zal men de meest populaire mening overnemen en dat posten.
Een vast deel van de volgers zal dan daarop reageren en de man of vrouw gelijk geven en hem belonen met âlikesâ. De politieke partijen zijn er heel snel bij geweest om een politiek pact te smeden, maar dat was meer een poging van de NDP om de kansen van de VHP klein te houden voor het organiseren van een coalitie.
Na de ondertekening van het eerste akkoord was het de bedoeling dat er een zekere rust zou komen, maar bij de achterban van de NDP en de NPS is die rust er nog niet. De voorzitter van de VHP (en de president) wordt krampachtig gevolgd in al zijn handelingen, en overal ziet men spoken overdag. Het aantal verwensingen naar de man toe is niet afgenomen na het verbindend verklaren van de resultaten door het OKB. Het wantrouwen naar de man is enorm en men verwacht dat hij niets doet en vertrekt uit het machtcentrum. Bij een succesvolle uitvoering van het akkoord zal dat op den duur gebeuren, en daarvoor heeft de achterban een beetje geduld nodig.
Intussen begint het op sommige ministeries al te broeien. Personen die vanuit de politiek in posities zijn geplaatst, niet in de eerste plaats vanwege hun kennis en kunde, en die door de vorige regering op die posities zijn gelaten, die slijpen nu de messen om via hielenlikkerij en ten koste van anderen, posities voor zich veilig te stellen. Veel zwakkelingen die niet op eigen benen bijvoorbeeld een carriere erop na kunnen houden, zien politieke partijen als het âvehikelâ om zich in stand te houden. Men verwerft zo posities binnen de ambtenarij om van daaruit alleen eigen belangen te behartigen. Die onderdelen van de overheid zijn dan de laagst presterende onderdelen. Elke wisseling van de wacht is het dan de kans van deze opprtunisten om anderen zwart te maken en zichzelf te profileren als de right man of vrouw on the right place.
Weer anderen maken zich op om nu via politieke kanalen wraak te nemen op anderen. De Surinaamse ministeries, die het grootste deel van de overheid met ambtenaren uitmaken, hebben in Suriname een heel lage productiviteit.
De huidige regering heeft maandenlang geklaagd over onverantwoorde indiensttreding van de regering waarvan ze het stokje overnamen, maar iets wezenlijks om deze trend stop te zetten is er niet gebeurd. Straks zal blijken hoeveel mensen weer onnodig gedurende 5 jaren in dienst zijn genomen.
Wij weten dat de komende regering, precies als de vorige tijdens de verkiezingen beloftes heeft gedaan die het niet zal kunnen waarmaken. De huidige regering heeft te kampen gehad met een groot schuldenvraagstuk die het heeft overgenomen. De huidige regering is zwaar bekritiseerd voor gezondmakingsmaatregelen die het moest uitvoeren. Die kritiek was zeer onterecht en nu zal de nieuwe regering voor de vraag staan of ze die maatregelen gaan voortzetten of niet.
Terecht was de kritiek dat de huidige regering een programma van herstel en stabilisatie heeft uitgevoerd met zware verwaarlozing van de sociale paragraaf. De indruk is gewekt dat de nieuwe regering zodanig beleid kan voeren dat er genoeg wordt geĂŻnvesteerd in de sociale sector en dat de inflatie niet noemenswaardig stijgt.
Ook is de indruk gewekt dat de Surinaamse bevolking het goed zal hebben omdat Suriname veel geld zal verdienen. De aankomende regeerders beginnen nu zo zoetjesaan het echte verhaal gedoseerd aan de man te brengen. De koers zal stijgen zei de een, de ander zegt dat er moeilijk economische tijden op komst zijn.
De andere uitdrukking zal straks onvermijdelijk worden: âde hoge staatsschuldâ. De huidige regering heeft 5 jaren uit kunnen zingen, hier en daar het schuldenvraagstuk minimaal opgelost, maar draagt nu het juk waaronder het gebukt ging over aan degenen die naar haar zeggen het heeft veroorzaakt met een schepje erbovenop.
De oude regeerders en de veroorzakers van de schuldencrisis zoals beweerd door de VHP worden dan nu de nieuwe regeerders en de erfgenamen van een zaak die ze zelf hebben veroorzaakt. Als het allemaal gelogen was, dan is er uiteraard geen zaak om over druk te maken. Wij hopen op het allerbeste, omdat niemand gebaat is met voortzetting van heibel.