De verkiezingen van 25 mei zijn bindend verklaard. De kiezer heeft gesproken, de instituten hebben beslist. En zoals het hoort in een democratie, zegt ook de VHP: wij respecteren de uitslag. Tot zover werkt het systeem. Maar nu begint het echte werk.
De nieuwe coalitie is bekend. En eerlijk is eerlijk: op A20 na hebben al deze partijen ons land meerdere keren bestuurd. Wat hebben we eraan overgehouden? Armoede. Wanbeleid. Verraad van idealen. En een elite die stinkend rijk werd over de rug van een steeds armer wordende bevolking.
Zij die nu zeggen ‘geef ons een kans’ zijn dezelfde gezichten die vijftig jaar lang kansen hebben verkwanseld. Ze beloven het deze keer anders te doen. Maar waarom zouden we hen geloven? Vertrouwen komt niet automatisch met een nieuw regeerakkoord. Vertrouwen moet verdiend worden — met daden, niet met praatjes.
De samenleving is murw geslagen, maar niet dom. Het volk ziet wie rijk werd en wie niks had behalve schulden. Het volk weet wie steeds dezelfde ministerposten claimden terwijl de ziekenhuizen leeg, de scholen arm en de straten onveilig werden.
En juist daarom rust er nu een zware verplichting op hun schouders — een morele én historische plicht tegenover land en volk om het herstel in te zetten. Niet omdat ze aardig gevonden willen worden, maar omdat ze medeverantwoordelijk zijn voor de puinhoop waarin het land zich bevindt. Ze hebben geen recht op een schone lei, alleen de kans om hun fouten recht te zetten.
Deze coalitie heeft geen mandaat voor meer van hetzelfde. Ze heeft slechts één opdracht: maak schoon wat je zelf hebt vervuild. Herstel wat je zelf hebt kapotgemaakt.
En oh ja: dat geldt niet alleen voor de partijen. Ook hun aanhang – hun loyale vrienden, hun zwijgende meelopers – hebben boter op het hoofd. Jullie hebben dit mee mogelijk gemaakt. Nu is het jullie beurt om mee op te ruimen.
Het land snakt niet naar beloftes, maar naar rechtvaardigheid. Niet naar symboolpolitiek, maar naar échte verandering. Laat zien dat het anders kan. Laat zien dat het niet alleen om macht gaat. Laat zien dat jullie, voor het eerst in lange tijd, wél denken aan het volk.
Want als dat niet gebeurt, dan zal het volk ook niet langer voor jullie zijn. Genoeg is genoeg.
Preani Koendjbiharie