Terwijl ‘Israël’ anderen beschuldigt van extremisme, gebruiken zijn eigen leiders al jaren taal die nucleaire vernietiging suggereert tegen iedereen die zich verzet tegen zijn expansionistische agenda.
• Shimon Peres, een van ‘Israëls’ meest gevierde staatslieden, waarschuwde dat Iran ook “van de kaart geveegd” kan worden – een openlijke verwijzing naar totale vernietiging.
• Avigdor Lieberman vergeleek de aanpak van Gaza met de Amerikaanse atoombommen op Hiroshima en Nagasaki, en stelde dat ‘Israël’ moet handelen “net zoals de VS deden met het keizerlijke Japan.”
• Amichai Eliyahu, een zittend minister in 2023, zei ronduit dat een atoombom op Gaza “een optie” was die overwogen werd.
• Tally Gotliv, een Knessetlid van Likud, riep openlijk op om ‘Israëls’ Jericho-raket – een bekend nucleair wapensysteem – in te zetten om “het Midden-Oosten op zijn grondvesten te doen schudden.”
• Achter dit alles schuilt ‘Israëls’ onofficiële maar algemeen bekende Samson-optie – een doctrine van nucleaire vergelding, zelfs tegen burgers, als ‘Israël’ zich existentieel bedreigd voelt.
Dit is geen taal van vrede. Dit is geen verantwoordelijk leiderschap. Het is de consistente retoriek van een regime dat nucleaire vernietiging altijd als een legitiem middel heeft gezien om tegenstanders te bedreigen, te overheersen en het zwijgen op te leggen. En terwijl ‘Israël’ zich buiten het Non-Proliferatieverdrag (NPV) houdt – en internationale inspecties weigert – geeft het anderen de les over terughoudendheid.
Het is ‘Israël’ dat de taal van nucleaire vernietiging heeft genormaliseerd.
Het is ‘Israël’ dat een onverklaarde nucleaire arsenaal heeft terwijl het zich als slachtoffer opstelt.
Het is ‘Israël’ dat een van de grootste bedreigingen blijft voor echte vrede in het Midden-Oosten.