Violeta Barrios de Chamorro, die in 1990 aan de macht kwam in Nicaragua en zichzelf voorstelde als een eenheidsfiguur na de burgeroorlog, overleed op zondag in San JosƩ, Costa Rica. Ze was 95 jaar oud.
Haar dood werd bevestigd door haar zoon Pedro JoaquĆn Chamorro, hoofdredacteur van de krant La Prensa , die bekendstond als kritisch tegenover het regime van de Sandinisten, de Sovjet-geĆÆnspireerde dictatuur die in 1979 onder leiding van Daniel Ortega aan de macht kwam.
Ms. Chamorro nam in 1990 de leiding over in Nicaragua, een land dat nog steeds herstelde van de burgeroorlog. Haar politieke carriĆØre strekte zich uit over beide kanten van de politieke spectrum, wat sommigen ervan overtuigde dat ze de meest bewonderde figuur in Nicaragua was, een Madonna-achtige figuur met een diepe liefde voor haar vaderland.
Biografische Achtergrond:
Violeta Barrios werd geboren op 18 oktober 1926 in het Nicaraguase dorp van Rivas, een stadje langs de Costa Rica-rivier. Ze was de dochter van Carlos Barrios Saca, een rancher, en Amelia Torres. Hun huwelijk eindigde in scheiding toen Violeta elf was. In 1943 trouwde ze met Pedro JoaquĆn Chamorro, een zoon van een vooraanstaande familie en een oppositieleider die in 1978 vermoord werd door de regering van Anastasio Somoza Debayle. Deze moord speelde een cruciale rol in de val van de Somoza-dictatuur.
Na de oorlog werd Ms. Chamorro gedwongen om te vluchten naar Costa Rica, waar ze haar tijd doorbracht met het schrijven en publiceren van artikelen in La Prensa . Toen de revolutie in 1979 plaatsvond, keerde ze terug naar Nicaragua en nam de leiding over bij La Prensa . Haar krant bleef een belangrijk platform voor oppositie tegen de nieuwe Sandinistische regering.
In 1990 won Violeta Barrios de Chamorro de presidentsverkiezingen met 55 procent van de stemmen. Zij was de eerste vrouw die president van Nicaragua werd en bracht een einde aan de Sandinistische heerschappij. Haar regering wordt vaak beschreven als een periode van herstel en stabiliteit, hoewel ze ook met economische problemen en interne conflicten te maken had.
Haar Presidentiƫle Termijn:
Tijdens haar termijn als president (1990-1997) probeerde Ms. Chamorro het land te herstellen na de jarenlange burgeroorlog. Ze werkte samen met de Sandinisten om een compromis te bereiken en streefde ernaar om een einde te maken aan de verdeeldheid in het land. Hoewel ze geen sterke achterban had, slaagde ze erin een regering te vormen die bestond uit verschillende politieke partijen.
Een van haar belangrijkste prestaties was het herstel van de democratische procedures en het instellen van een openbaar proces voor de overgang naar een civiel bestuur. Ze werkte ook nauw samen met internationale organisaties om hulp te krijgen voor de economische herstel van het land.
Persoonlijke Levenswijze:
Ms. Chamorro was een geliefd figuur in Nicaragua, niet alleen omdat ze een sterke leider was, maar ook omdat ze bekendstond om haar warmte en empathie. Ze was getrouwd met Pedro JoaquĆn Chamorro, die in 1978 vermoord werd, en samen hadden ze zes kinderen. Haar leven was geĆ«chaagd door politieke spanningen, maar ze bleef vastberaden om haar land te helpen herstellen.
In een interview vertelde ze: “Ik heb geleefd met een verdeeld gezin, met liefde en ook met autoriteit.” Dit weerspiegelde haar manier van leiderschap, waarbij ze zowel compassie toonde als besluitvaardigheid.
Erfenis:
Violeta Barrios de Chamorro wordt gedenkt als een belangrijke figuur in de moderne geschiedenis van Nicaragua. Haar bijdrage aan de herstelperiode na de burgeroorlog is onbetwistbaar. Zij was niet alleen de eerste vrouwelijke president van het land, maar ook een symbool van hoop en eenheid.
Haar dood treft Nicaragua terwijl het land nog steeds worstelt met politieke verdeeldheid en economische problemen. Haar nalatenschap blijft echter levendig, en ze wordt herdacht als een heldin die het land heeft geholpen om uit de chaos van de burgeroorlog te herstellen.
Bron: The New York Times
Auteur: Stephen Kinzer