Terwijl de Surinaamse regering blijft praten over economische hervormingen en belastingverlagingen, lijken de voordelen vooral terecht te komen bij de rijke elite.
De gewone burger, ondertussen, blijft worstelen met stijgende prijzen, lage lonen en een overheid die haar beloften niet nakomt.
De houtsector – jarenlang een onderbenutte bron van belastinginkomsten – blijft grotendeels buiten schot. “Het is geen kwestie van onwetendheid”, stelt politiek analist en econoom Danny. “De realiteit is dat invloedrijke politici belangen hebben in deze sector.
Sommigen bezitten zelf concessies of zijn aandeelhouders in bedrijven die de bossen leegroven.”
De roep om meer inkomsten uit natuurlijke hulpbronnen klinkt al jaren. Maar zoals Danny scherp opmerkt: “Iedereen die geprobeerd heeft dit aan te pakken is of genegeerd, gemarginaliseerd of simpelweg gestopt. Waarom zou het nu wel lukken met hetzelfde politieke team aan het roer?”
Ook de goudsector blijft een grijs gebied, waarin zogenaamd hard wordt opgetreden tegen illegale ‘poknokkers’, maar in de praktijk gebeurt er weinig.
“Zolang georganiseerde misdaad en politiek elkaar de hand schudden, blijft wetshandhaving een toneelstuk”, aldus Danny.
Tegelijkertijd is het mantra bij elke poging om sociaal beleid te financieren: “Hoe gaan we dat betalen?” Danny noemt dit een rookgordijn: “Als het gaat om belastingverlagingen voor de elite, is geld ineens geen probleem. Maar zodra we investeren in onderwijs, zorg of armoedebestrijding, wordt het gesprek gesloten met begrotingsdiscipline.”
Zonder politieke moed en een echte breuk met het oude netwerk van belangen en macht, waarschuwt Danny, blijft de economische hervorming in Suriname een hol verhaal. “En zoals altijd: de gewone man betaalt de prijs.”