Tijdens de Trump-administratie werden 238 Venezolanen gedeporteerd naar El Salvador, naar verluidt vanwege hun vermeende lidmaatschap van de criminele organisatie Tren de Aragua. Volgens de toenmalige woordvoerder van het Witte Huis, Caroline Leavitt, waren deze mannen “terroristen” en “monsters van het feminisme.” President Trump zelf noemde hen op zijn sociale mediaplatform Truth Social “monsters.” Onderzoeksjournalistiek van I HAVE POPULIER bracht aan het licht dat het Witte Huis wist dat de meeste mannen geen strafblad hadden in de VS. Eerder onderzoek toonde zelfs aan dat meer dan 50 van hen legaal het land waren binnengekomen en geen immigratiewetten hadden overtreden.
De retoriek van “monsters” plaatst deze groep buiten het begrip “menselijkheid” — anders dan “buitenlands,” “anders,” of zelfs “vreemd.” Het impliceert dat ze fundamenteel verschillen van “normale” burgers (conservatieve, blanke, in de VS geboren Amerikanen). Hun vermeende misdaden — waaronder “verkrachting, moord en ontvoering” — worden zo zwaar aangezet dat ze het sociale contract lijken te schenden op een manier die zelfs gewone criminelen niet doen. Toch zijn er geen concrete bewijzen voor deze beschuldigingen.
De administratie rechtvaardigde deze deportaties met de Alien Enemies Act van 1978, zonder bewijs van misdaad of bendelidmaatschap. Dit zet een gevaarlijke precedent: niet alleen voor deportaties zonder proces, maar ook voor het ontnemen van rechten aan legale inwoners of zelfs burgers die hun detentie willen aanvechten. Zonder rechtsgang kunnen mensen worden uitgezet naar plekken zoals Salvadoraanse gevangenissen, waar volgens de president van El Salvador “de enige uitweg in een kist is.”
Historische context van demonisering
Het demoniseren van groepen is niets nieuws. Middeleeuwse kroniekschrijvers zoals Gerald van Wales beschreven de Ieren als “halfdierlijke wilden.” In de 16e eeuw beweerden Europese kolonisten dat inheemse volkeren “barbaarser dan beesten” waren. Tijdens de slavernij werden zwarte Afrikanen wettelijk gereduceerd tot eigendom, ontdaan van rechten.
Ook Trump heeft een geschiedenis van het bestempelen van tegenstanders als “monsters.” In 2020 noemde hij Kamala Harris “dit monster.” Dergelijke retoriek verdeelt de samenleving en rechtvaardigt onderdrukking. Tussen 2001 en 2004 bleek uit overheidsdata dat immigranten minder vaak geweld pleegden dan geboren burgers — toch blijft raciale profilering hardnekkig.
Gevaar van normalisatie
Deze tactiek herhaalt zich in hedendaagse politiek:
- Raciale vooringenomenheid: Onder het mom van “veiligheid” worden vooral gekleurde mensen gedeporteerd.
- LGBTQ+ en vrouwenrechten: Minderheden worden afgeschilderd als een bedreiging voor “traditionele waarden.”
- Antisemitisme en Palestijnse rechten: Palestijnen worden gedehumaniseerd om Israëlisch geweld te rechtvaardigen, terwijl Trump zelf banden heeft met antisemitische groepen.
Oproep tot actie
De enige remedie tegen deze demonisering is solidariteit. Erkenning van ieders menselijkheid is geen concessie — het bevestigt juist de onze. Gelijkwaardige bescherming onder de wet moet voor iedereen gelden, ongeacht afkomst of status.