Verkiezingen, oude gezichten. Alsof het een slechte soap is die maar geen seizoensfinale kent. Surinamers lijken hardnekkig gehecht aan hun ‘klassieke’ politici – je weet wel, diezelfde mensen die al 50 jaar beloven dat alles beter wordt… morgen.
“Misschien zit er nostalgie in het stemhokje”. grapt een socioloog “Of ze denken dat verandering overrated is, net als afwassen na het koken.”
Ondanks corruptieschandalen, inflatie en een chronisch gebrek aan drinkwater, stemmen velen toch weer op dezelfde partijen. Waarom? “Omdat die tenminste weten hoe je het níet moet doen”, zegt een kiezer cynisch.
Toch waarschuwt een socioloog: “Je kunt een kapot systeem niet repareren met dezelfde mensen die het kapot hebben gemaakt. Dat is net als een lekkend dak laten fiksen door degene die het gat erin geslagen heeft.”
Op social media proberen jongeren de boel wakker te schudden. Maar tegen oud-politieke charme en een gratis zak rijst valt blijkbaar weinig te beginnen.
Dus ja, de toekomst? Die blijft voorlopig lekker retro. Of zoals een bekende Surinamer ooit zei: “Als we hetzelfde blijven doen, krijgen we vast ooit een andere uitkomst. Toch?”