Het is heel gemakkelijk om tegen iemand die het zware en vuile werk van iemand anders moet opknappen, te trappen. We hebben over enkele dagen verkiezingen in het land. Suriname is sinds zijn onafhankelijkheid bestuurd door verschillende kampen uit de traditionele hoek (de zogenaamde Front-plus-partijen) en door militairen en door hun beheerste partijen en opportunistische afscheidingen die ten dienste van deze partijen waren. Alle groepen hebben hun structurele en dus kenmerkende positieve en negatieve punten.
We hebben voor het eerst in de geschiedenis een regering gehad waarin slechts een partij uit de oude doos heeft geregeerd. Het koppel VHP-NPS was traditiegetrouw onafscheidelijk, waar partijen water bij de wijn deden voor het grotere doel en een gemeenschappelijke vijand: de militairen en hun verlengstukken zoals de NDP.
In de trouw en onderlinge historische loyaliteit en binding tussen de VHP en de NPS kwam een breuk. De NPS liet de VHP in de steek met als inzet om hun cheque te gaan verzilveren tijdens de verkiezingen van 2025, ten koste van de toekomst van het land en van de VHP als grootste coalitiepartij. De NPS had geen geduld om aan de zijde van de VHP te staan om de ongeleide dynamiek uit de Abop-hoek te neutraliseren. De NPS liet de VHP, de leider van de samenwerking in de coalitie, alleen met de ABOP. Daardoor ontstond een constante wrijving tussen de VHP en de ABOP.
Gedurende de gehele periode is de VHP ondermijnd en gesaboteerd door de ABOP. Dat was ook te merken aan de duidelijke en immorele tegenwerking door ABOP waar vooraan liep wijlen DNA-lid Edward Belfort (moge zijn ziel in vrede rusten).
De uitdagingen van Suriname lagen buiten de regering en buiten de landsgrenzen van Suriname maar de Surinaamse president had nooit alle twee handen vrij om die in te zetten ter aanpak van de immense problemen die men had geërfd van de vorige regering. Die regering had er financieel-economisch een puinhoop van gemaakt. De NDP moest een maand eerder dan normaal het geval is, de regeermacht overdragen in 2020 aan de inkomende regering. Dat was noodzakelijk, omdat het president Bouterse niet zou lukken om langer zijn financiële verplichtingen na te komen. De regeringen Bouterse hadden in 2010 van de regering Venetiaan overgedragen gekregen een land met een van de laagste schulden in de regio en een zeer stabiele munt.
De regering Bouterse droeg in 2020 aan de VHP-plus over een land dat geëscaleerd was tot een van de hoogste schulden in de regio. Dus we waren gegaan van een land met de minste schulden, naar een land met de hoogste schulden.
In de rij van ongeveer 200 landen kwam Suriname enkele jaren terug op een UNDP-lijst van 54 landen met de hoogste schulden, landen die het niet zouden redden zonder kwijtschelding van hun schulden. Hoge schulden zijn te vergelijken met een niet te stoppen bloeding in een menselijk lichaam; het leidt tot zwakte en uitvallen van organen.
De NPS heeft de VHP alleen gelaten om het vuile werk te doen. De ABOP was alleen bezig met korte termijn-voordelen halen voor vrienden en familie. De ABOP was er in deze periode alleen op uit om financieel voordeel te halen zonder acht te slaan op de belangen van de samenleving. We hebben dat ettelijke keren hier gevraagd, maar de regering moet eens presenteren hoeveel mensen op de verschillende ministeries in dienst zijn genomen. Namen kunnen genoemd worden, omdat het geen geheim moet zijn wie allemaal op de loonlijst van de overheid staan. In een kolom moet ook staan welk diploma de mensen hebben en in welke FISO-loonschaal de mensen in dienst zijn genomen.
Kortom, de president had maar een hand vrij om de uitdagingen van buiten het hoofd te kunnen bieden. Met die andere hand moest de president steeds de elleboogstoten van de ABOP pareren.
Aan het einde van deze regeerperiode moet de ABOP zich diep schamen over de wijze waarop ze zich als partner van de VHP heeft geprofileerd. Het is de partij die in een coalitie tot de meest aantrekkelijke behoort. Het is een partij die zich niets aantrekt van wet en recht en heel grof te werk gaat met Surinamers die niet tot haar kring behoren. De ABOP heeft als norm intimidatie, bandeloosheid en straffeloosheid. Men heeft een hekel aan wet en recht. De ABOP maakt haar eigen regels en dwingt dat af. Zo wordt een natie die in de problemen is, verder naar de afgrond gebracht.
Wat de toegevoegde waarde van de PL is geweest, daarover hebben buitenlandse organisaties zich ook uitgelaten. Het oordeel over de minister van SoZaVo die moest worden vervangen is bekend. De PL heeft in deze regeerperiode als ‘sociale kracht’ van haar typerende meest asociale zijde laten zien. We zien dat er tijdens de komende verkiezingen een gapende leegte is in het midden. De nieuwe partijen denken dat het draaien van een land, het organiseren van een verjaardagsfeest is. Men heeft totaal geen idee hoe de Staat Suriname, de Grondwet en de politiek in elkaar zitten.
De NPD is de partij waarvan mag wordne gezegd dat in hun periode wel grote dingen tot stand komen, maar het is een partij die elke keer de economie helemaal vernietigt.
Suriname heeft nu een torenhoge inflatie terug kunnen brengen en de economie enigszins op orde gebracht, maar de investeerders zijn uitgebleven.
De Surinaamse kiezer staat voor een heel moeilijke keus en vanwege haar scholing zal men kijken naar wat blinkt en mooi is. Feit blijft weer dat ze de regeerders zal krijgen die het verdient. In elk geval heeft geen enkele partij een pakkende lijst van beleidsmaatregelen kunnen aanbieden. Het zijn allemaal voornamelijk algemene kreten. Wanneer we zitten dan zien we wel, is de houding over het algemeen met als uitzondering de VHP en enigszins ook de NDP, niet toevallig omdat deze groepen weten wat er speelt binnen de regering.
De ABOP, de NPS en de OPTSU die weten niet eens wat er aan de hand is binnen de regering. Die gaan teren op de populariteit of impopulariteit van exponenten van deze regering.