Volgens minister van Buitenlandse Zaken, International Business en Internationale Samenwerking, Albert Ramdin, is de rol van internationale verkiezingswaarnemers veel breder dan alleen het observeren op de dag van de stemming.
In een interview lichtte hij toe dat waarnemingsmissies van organisaties als de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) ook het voor- en natraject van de verkiezingen monitoren.“Het is hun taak om niet alleen te kijken naar wat er op de verkiezingsdag gebeurt, maar ook naar de voorbereidingen en het verloop daarna”, aldus Ramdin.
“Als er onregelmatigheden zijn, melden zij dat meteen aan het Onafhankelijk Kiesbureau (OKB) en het Centraal Hoofdstembureau (CHS). Later volgt er een rapport met aanbevelingen.”
Ramdin benadrukte tegenover ABC dat Suriname historisch gezien verkiezingen kent met weinig grote problemen, en dat het internationale imago op dat vlak goed is.
Altijd probleempjes
“Toch zullen er altijd kwesties zijn. Het belangrijkste is dat we voorbereid zijn om die adequaat aan te pakken, zodat iedere Surinamer zijn of haar stem zonder belemmering kan uitbrengen. Voorbeelden van mogelijke knelpunten zijn een tekort aan stemkaarten, stembiljetten of stroomuitval. Dan moet je direct kunnen handelen. Je wilt niet dat het electoraat benadeeld wordt”, aldus Ramdin.
Over de voorbereiding van het OAS-waarnemingsteam zegt Ramdin dat er wordt gezocht naar mensen met ervaring. “Vaak hebben zij al eerder verkiezingen waargenomen in Suriname of het Caribisch gebied. Het hoofd van de missie deze keer is ook geen onbekende; zij leidde eerder al een missie in ons land en spreekt bovendien een beetje Nederlands.”
De prioriteiten van de OAS tijdens de verkiezingswaarneming zijn helder: een goede logistieke organisatie, duidelijke communicatie naar kiezers, aandacht voor kwetsbare groepen zoals ouderen, mensen met een beperking en zwangere vrouwen, én het naleven van campagneregels.
Ramdin sloot af met een positieve noot over de verkiezingscultuur in Suriname: “Hoewel
verkiezingen serieus zijn, zie je vaak toch ook een sfeer van kameraadschap. Sommigen noemen het bijna een soort carnaval – een happening. Maar het belangrijkste blijft: het stemrecht veiligstellen en respecteren.”