Experts bevestigen: Assepoester leed eigenlijk aan Stockholm-syndroom

Door onze satirische sprookjescorrespondent

In een baanbrekend symposium getiteld “Waarom Geloofde Oma Eigenlijk in Roodkapje?” hebben deskundigen vandaag officieel verklaard dat klassieke sprookjes voortaan “wetenschappelijk onderbouwd” moeten worden.

“Geloofde u écht dat een glazen muiltje biomechanisch houdbaar was?”, sneerde dr. Van der Waal (Universiteit van Bureaucratische Sprookjesstudies). “Assepoesters verhaal is duidelijk een casus van systemische onderdrukking en traumabinding, geen ‘magie’.”

De nieuwe richtlijnen, opgesteld door een commissie van 27 ethici, 14 klimaatexperts en één parttime tovenaar, schrijven voor dat elk sprookje voortaan begint met een peer-reviewed samenvatting. Sneeuwwitje? “Een problematische casestudy over onbetaalde arbeid in de mijnbouw (zeven dwergen, géén pensioenregeling).” 

Doornroosje? “Een waarschuwing voor ongepaste intimiteit zonder wederzijds consent (‘prins verklaarde zich niet eerst’).”

Critici, zoals ouders die nog gewoon “Er was eens…” durven fluisteren, krijgen al tikjes van de Opvoedkundige Autoriteit. “Mijn kind vraagt nu naar bronvermeldingen bij de Drie Biggetjes,” zucht een moeder, terwijl ze een Sinterklaasliedje in APA-stijl citeert.

Ondertussen werkt een EU-taskforce aan een genderneutrale Roodkapje-hertaling, inclusief wolvenquota. Want, zoals een beleidsmaker benadrukt: “Een bos is pas écht veilig als elk personage een inclusiviteitstraining heeft gevolgd.”

Morgen: Waarom Hans en Grietje eigenlijk gentrificatie-pioniers waren.